Lezersrecensie
Schrijver aan het weefgetouw
Hanneke Simons weeft in 'Moskou in Parijs' geduldig draden van tijd, personages en gebeurtenissen door elkaar, zodat je als lezer bij ieder hoofstuk steeds een stapje naar achteren doet en meer zicht krijgt op de afbeelding die op het weefgetouw ontstaat. De draden van vertelling van de gelaten beschouwer Devereaux en de bakvis-achtige Anna komen traag maar onverbiddelijk dichter tegen elkaar aan te liggen, tot uiteindelijk, in een grand finale, alles strak getrokken wordt en je als lezer ademhappend de laatste stap naar achteren mag doen.
Kritiekpuntjes: de zinnen konden soms iets strakker getrokken worden door hier en daar wat woorden te verwijderen of te herschikken. En ik had nog liever - maar dat is persoonlijk - wat meer geroken, gezien en gevoeld van vuur, blubber en zinderend theater, daarmee had de afbeelding die dit boek is nét iets meer aan diepte gewonnen. Altijd wat te zeiken.
Kritiekpuntjes: de zinnen konden soms iets strakker getrokken worden door hier en daar wat woorden te verwijderen of te herschikken. En ik had nog liever - maar dat is persoonlijk - wat meer geroken, gezien en gevoeld van vuur, blubber en zinderend theater, daarmee had de afbeelding die dit boek is nét iets meer aan diepte gewonnen. Altijd wat te zeiken.
1
Reageer op deze recensie