Terug tot Ferry Kamman

Sinds ik dit boek gelezen heb, word ik steeds lastiggevallen door het obsessieve idee dat ik een zelfde boek moet schrijven, getiteld ‘Terug tot Ferry Kamman’. Ik weet niet waarom. Het is een van die mysterieuze neigingen die uit de bron onder het ‘ik’ komen; een idee dat zich opdringt vanuit een ondoorgrondelijk iets in me waar steeds zowel waanzin als creativiteit uit opbruist. Want wie was Ferry Kamman? Een jongeman met wie ik 1 jaar in een voetbalteam gezeten heb, in de periode dat ik verdwaasd genoeg was om te denken dat die sport wel wat was voor me. Iemand van wie ik me niets meer kan herinneren dan een opmerking op 12 mei 1996, waarbij hij tijdens een training riep dat hij ‘nodig schijten moest’ en hij geheel in de stijl van het spel toevoegde: ‘Hij kopt al.’ Wederom een van die vele anekdotes die een mens zonder enige reden onthoudt - en die hem 23 jaar later nog immer in al hun redeloosheid achtervolgen.

Bovenstaande zegt overigens niets over de kwaliteiten van Vestdijks boek...