Ingenieuze en grappige roman

In deze vuistdikke roman volgen we de gebeurtenissen in het dorpje Unterleuten, voormalig DDR, op zo’n zeventig kilometer van Berlijn. Hier leven mensen nog als dorpsgemeenschap, maar dat is steeds moeilijker met nieuwkomers (stedelingen) en bemoeienis op hoger niveau, zoals het plan om windmolens in dit gebied te plaatsen. Dat geeft nogal wat wrijving…

Het boek wordt vanuit vele perspectieven verteld, waardoor het even duurt tot je iedereen echt kunt plaatsen. Toch is dat juist zo ingenieus in dit boek, want de spanning wordt daardoor langzaam maar zeker sterker – en steeds als je denkt dat je het snapt, blijk je weer op het verkeerde been gezet, wat precies is wat de dorpsbewoners met elkaar meemaken. En dat met allerlei kleine grapjes en slimme observaties, rake typeringen van de mensen van nu.

'Ze waren zelfstandig, zelfverzekerd, wandelende selfies, twee steeds in beweging zijnde zelfportretten. Als Meiler zich de nieuwe generatie voorstelde, zag hij een leger van jonge mensen met uitgestrekte rechterarm, niet om de Hitlergroet te brengen, maar om hun eigen gezicht vast te leggen met de smartphone.'

Lezen dus!