Don't ask about my past, don't expect a future.

Tate ontmoet Miles Archer, een van de beste vrienden van haar broer. Miles is werkzaam als piloot, niet dat Tate daar van onder de indruk is want haar broer is piloot en haar vader ook. Er is een kleine vonk tussen de twee maar Miles heeft al zes jaar geen behoefte aan een relatie, Tate heeft het daarentegen zo druk met heer verpleegkunde opleiding dat ze geen tijd heeft voor een relatie. Ze kiezen voor een tussenweg neigbours with benefits. Er zijn twee regelen van Miles zijn kant: vraag niet naar mijn verleden en verwacht geen toekomst. Al merken ze alletwee dat die regels lastig zijn om vol te houden.

Een goed en ontroerend verhaal al lijkt dit toch een van de mindere CoHo verhalen. Er is minder sprake van het wauw effect. Het verhaal van Miles is hartverscheurend en sleept je zeker mee in zijn belevingswereld. Ik denk dat hij daarom wel mijn favoriete personage is, je leert hem het beste kennen. De rest van de personages bleven oppervlakkig en daardoor is het verhaal ook minder diepgaand. Is het je trouwens ook opgevallen dat elk mannelijk hoofdpersonage in de boeken van Hoover donker haar en blauwe ogen hebben? Het is waarschijnlijk haar type man.
De schrijfstijl van Colleen Hoover is erg prettig om te lezen, ze beschrijft veel innerlijke stemmen waardoor je goed in het hoofd van Tate en Miles komt en wat vooral sterk is is dat ze het niet perfect laat overkomen, maar écht. Hoe de personages denken, hoe ze reageren, wat ze doen, hoe ze met elkaar het bed in duiken, wat ze voelen etc. Het is realistisch en dat maakt haar schrijven zo sterk. Dat maakt Ugly Love en al haar andere boeken sterk. Al was het verhaal minder sterk, het schrijven zeker niet, daarom 4 sterren.