Lezersrecensie
De waarde van een oprechte briefwisseling tussen vrienden in een tijdperk van digitale communicatie
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
De briefwisseling tussen architect/schilder/schrijver Huub Segeren (onder het pseudoniem Anselmus Poneli) en uitgever/historicus/schrijver Perry Pierik, gebundeld in 'De kunst is een gulzig monster - Brieven 2018-2020', biedt een intiem en boeiend inkijkje in de gedachtewereld van twee bevlogen geesten. De titel, met zijn suggestie van de alles verterende aard van kunst, vormt een treffende kapstok voor de diverse thema's die in de brieven aan bod komen.
Wat direct opvalt is de vanzelfsprekende chemie en intellectuele sparring tussen Poneli en Pierik. De brieven getuigen van een diepe vriendschap, waarin openhartigheid en wederzijds respect de boventoon voeren. De correspondentie voelt aan als een ongedwongen gesprek aan een virtuele koffietafel, waar ideeën over kunst, cultuur, literatuur en het leven zelf vrijelijk worden uitgewisseld. De lezer wordt als het ware stilletjes getuige van deze intieme dialoog tussen twee gelijkgestemde zielen.
De kracht van het boek schuilt in de diversiteit van de besproken onderwerpen. Van concrete plannen en projecten tot filosofische reflecties over de rol van kunst in de maatschappij, de brieven bestrijken een breed spectrum aan interesses. Poneli, met zijn achtergrond in verschillende artistieke disciplines, brengt een rijkdom aan perspectieven in, terwijl Pierik als uitgever en historicus een scherp analytisch vermogen toevoegt. Deze dynamiek maakt de correspondentie levendig en prikkelend.
De schrijfstijl van beide heren is helder en toegankelijk, zonder daarbij aan diepgang in te boeten. De lezer voelt de passie voor de besproken onderwerpen in elke zin doorklinken. Soms zijn de observaties scherp en kritisch, dan weer mijmerend en reflectief. Het is deze afwisseling die de brieven boeiend houdt en de lezer uitnodigt tot nadenken.
De wetenschap dat deze levendige correspondentie abrupt tot stilstand kwam toen het noodlot in coronatijd toesloeg door deze ziekte, en het daaropvolgende overlijden van Poneli in 2020, geeft het boek een extra dimensie van melancholie en vergankelijkheid. De titel krijgt hierdoor een wrange bijsmaak; het gulzige monster van de kunst werd overschaduwd door het onverbiddelijke monster van de ziekte. De brieven worden zo niet alleen een getuigenis van een vriendschap en gedeelde passies, maar ook een ontroerend eerbetoon aan de nagedachtenis van Anselmus Poneli.
'De kunst is een gulzig monster' is meer dan alleen een verzameling brieven. Het is een document dat de kracht van vriendschap, de schoonheid van intellectuele uitwisseling en de vluchtigheid van het leven op indringende wijze toont.
Het is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in kunst, cultuur en de menselijke conditie, en die de waarde van een oprechte briefwisseling kan waarderen in een tijdperk van snelle digitale communicatie. De herinnering leeft voort in deze waardevolle correspondentie.
Ik heb deze bundeling van brieven van bevlogen mannen die vrienden werden graag gelezen.
De briefwisseling tussen architect/schilder/schrijver Huub Segeren (onder het pseudoniem Anselmus Poneli) en uitgever/historicus/schrijver Perry Pierik, gebundeld in 'De kunst is een gulzig monster - Brieven 2018-2020', biedt een intiem en boeiend inkijkje in de gedachtewereld van twee bevlogen geesten. De titel, met zijn suggestie van de alles verterende aard van kunst, vormt een treffende kapstok voor de diverse thema's die in de brieven aan bod komen.
Wat direct opvalt is de vanzelfsprekende chemie en intellectuele sparring tussen Poneli en Pierik. De brieven getuigen van een diepe vriendschap, waarin openhartigheid en wederzijds respect de boventoon voeren. De correspondentie voelt aan als een ongedwongen gesprek aan een virtuele koffietafel, waar ideeën over kunst, cultuur, literatuur en het leven zelf vrijelijk worden uitgewisseld. De lezer wordt als het ware stilletjes getuige van deze intieme dialoog tussen twee gelijkgestemde zielen.
De kracht van het boek schuilt in de diversiteit van de besproken onderwerpen. Van concrete plannen en projecten tot filosofische reflecties over de rol van kunst in de maatschappij, de brieven bestrijken een breed spectrum aan interesses. Poneli, met zijn achtergrond in verschillende artistieke disciplines, brengt een rijkdom aan perspectieven in, terwijl Pierik als uitgever en historicus een scherp analytisch vermogen toevoegt. Deze dynamiek maakt de correspondentie levendig en prikkelend.
De schrijfstijl van beide heren is helder en toegankelijk, zonder daarbij aan diepgang in te boeten. De lezer voelt de passie voor de besproken onderwerpen in elke zin doorklinken. Soms zijn de observaties scherp en kritisch, dan weer mijmerend en reflectief. Het is deze afwisseling die de brieven boeiend houdt en de lezer uitnodigt tot nadenken.
De wetenschap dat deze levendige correspondentie abrupt tot stilstand kwam toen het noodlot in coronatijd toesloeg door deze ziekte, en het daaropvolgende overlijden van Poneli in 2020, geeft het boek een extra dimensie van melancholie en vergankelijkheid. De titel krijgt hierdoor een wrange bijsmaak; het gulzige monster van de kunst werd overschaduwd door het onverbiddelijke monster van de ziekte. De brieven worden zo niet alleen een getuigenis van een vriendschap en gedeelde passies, maar ook een ontroerend eerbetoon aan de nagedachtenis van Anselmus Poneli.
'De kunst is een gulzig monster' is meer dan alleen een verzameling brieven. Het is een document dat de kracht van vriendschap, de schoonheid van intellectuele uitwisseling en de vluchtigheid van het leven op indringende wijze toont.
Het is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in kunst, cultuur en de menselijke conditie, en die de waarde van een oprechte briefwisseling kan waarderen in een tijdperk van snelle digitale communicatie. De herinnering leeft voort in deze waardevolle correspondentie.
Ik heb deze bundeling van brieven van bevlogen mannen die vrienden werden graag gelezen.
1
Reageer op deze recensie