Lezersrecensie
Een beeldende roman over vriendschap, over een schuldige stad, over verzet en vooral over veerkracht
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
De treffende foto op de omslag is van Vicky Somma - Auschwitzmonument door Jan Wolkers, Amsterdam.
‘De tranen van de stad’ van Leo Pauw is een aangrijpend verhaal over vriendschap, verlies en de gevolgen van het verleden. De auteur neemt de lezer mee op een emotionele reis door het leven van David Blok, een oud-journalist die geconfronteerd wordt met zijn verleden en de keuzes die hij heeft gemaakt. Hij werd geboren op 5 juni 1945, vlak na de bevrijding.
Zijn Joodse moeder is, nadat de biologische vader van David door de Duitsers werd geëxecuteerd, opnieuw getrouwd met een Friese man. Maar later vertelt zijn stervende moeder het echte verhaal: de werkelijke geschiedenis van zijn vader; een geheim dat David daarna lang voor zich houdt.
Lang geleden hebben David en Arend een heel intense jeugdvriendschap achter de rug. Ze kenden elkaar al sinds hun studentenleven en samen met zijn vriendin Marthe en ook kleindochter Pat onderzoekt David zijn verleden.
“Marthe werd verliefd op David. Voor het eerst in haar tweede leven – na haar vlucht – liet ze de liefde toe. En daarmee ooi, zo zou blijken, de afhankelijkheid. Een zware verantwoordelijkheid voor David, die hij op dat moment, in het begin van hun relatie, totaal niet overzag.”
Arend was een oude boezemvriend, maar hun vriendschap kwam destijds tot een abrupt einde. Na het ontvangen van een brief van Arend gaat David nadenken over wat er eigenlijk gebeurd is, waardoor hun vriendschap tot een einde kwam. Arend wil weer contact en uiteindelijk maken ze samen weer een reis naar Noorwegen.
Vooral de bergtochten die hij samen met Arend maakte komen weer naar boven evenals de ideeën die ze samen hadden. Arend vertelt ook zijn verhaal…
“Toen Marthe en David elkaar een paar dagen later zagen – ze hadden afgesproken om samen te wandelen – vertelde hij van zijn avontuur met Pat. Hij was geschrokken van wat Pat verteld had. Niet dat het allemaal nieuw voor hem was, maar op de een of andere manier drong de werkelijkheid nu beter tot hem door.”
De beschrijvingen van het Amsterdamse stadsleven door David zijn levensecht en creëren een sfeer van melancholie en weemoed. De personages zijn complex en gelaagd, waardoor je als lezer echt met ze meeleeft. Ook de natuurbeschrijvingen zijn bijzonder goed geslaagd.
“David voelde een steek van jaloezie. Misschien was het Arends kracht, of zijn overtuiging. De dingen je niet laten overkomen, maar keuzes maken. Hijzelf had er een zootje van gemaakt. Zijn onvermogen om solidair te zijn.”
Het boek is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in literatuur over de Tweede Wereldoorlog en de impact ervan op het dagelijks leven.
‘De tranen van de stad’ gaat bovendien over de stad Amsterdam. Het is een een boeiende, beeldende tweede roman over vriendschap, verzet en vooral over veerkracht.
De treffende foto op de omslag is van Vicky Somma - Auschwitzmonument door Jan Wolkers, Amsterdam.
‘De tranen van de stad’ van Leo Pauw is een aangrijpend verhaal over vriendschap, verlies en de gevolgen van het verleden. De auteur neemt de lezer mee op een emotionele reis door het leven van David Blok, een oud-journalist die geconfronteerd wordt met zijn verleden en de keuzes die hij heeft gemaakt. Hij werd geboren op 5 juni 1945, vlak na de bevrijding.
Zijn Joodse moeder is, nadat de biologische vader van David door de Duitsers werd geëxecuteerd, opnieuw getrouwd met een Friese man. Maar later vertelt zijn stervende moeder het echte verhaal: de werkelijke geschiedenis van zijn vader; een geheim dat David daarna lang voor zich houdt.
Lang geleden hebben David en Arend een heel intense jeugdvriendschap achter de rug. Ze kenden elkaar al sinds hun studentenleven en samen met zijn vriendin Marthe en ook kleindochter Pat onderzoekt David zijn verleden.
“Marthe werd verliefd op David. Voor het eerst in haar tweede leven – na haar vlucht – liet ze de liefde toe. En daarmee ooi, zo zou blijken, de afhankelijkheid. Een zware verantwoordelijkheid voor David, die hij op dat moment, in het begin van hun relatie, totaal niet overzag.”
Arend was een oude boezemvriend, maar hun vriendschap kwam destijds tot een abrupt einde. Na het ontvangen van een brief van Arend gaat David nadenken over wat er eigenlijk gebeurd is, waardoor hun vriendschap tot een einde kwam. Arend wil weer contact en uiteindelijk maken ze samen weer een reis naar Noorwegen.
Vooral de bergtochten die hij samen met Arend maakte komen weer naar boven evenals de ideeën die ze samen hadden. Arend vertelt ook zijn verhaal…
“Toen Marthe en David elkaar een paar dagen later zagen – ze hadden afgesproken om samen te wandelen – vertelde hij van zijn avontuur met Pat. Hij was geschrokken van wat Pat verteld had. Niet dat het allemaal nieuw voor hem was, maar op de een of andere manier drong de werkelijkheid nu beter tot hem door.”
De beschrijvingen van het Amsterdamse stadsleven door David zijn levensecht en creëren een sfeer van melancholie en weemoed. De personages zijn complex en gelaagd, waardoor je als lezer echt met ze meeleeft. Ook de natuurbeschrijvingen zijn bijzonder goed geslaagd.
“David voelde een steek van jaloezie. Misschien was het Arends kracht, of zijn overtuiging. De dingen je niet laten overkomen, maar keuzes maken. Hijzelf had er een zootje van gemaakt. Zijn onvermogen om solidair te zijn.”
Het boek is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in literatuur over de Tweede Wereldoorlog en de impact ervan op het dagelijks leven.
‘De tranen van de stad’ gaat bovendien over de stad Amsterdam. Het is een een boeiende, beeldende tweede roman over vriendschap, verzet en vooral over veerkracht.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Schepens
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
In de Spaanse stad vol tegenstellingen slaan twee jeugdvriendinnen de handen ineen om de moord op een stadgenote op te lossen.
