Lezersrecensie
Verhaal over een Sinterklaas die een vrouwenjager is en over de kracht van de liefde
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Cees van Hoore's 'De zoon van Sinterklaas' biedt een bijzondere kijk op een traditioneel kinderfeest. Door de ogen van een zoon die de schaduwkanten van zijn vader, een nep-Sinterklaas onder ogen komt, wordt het Sinterklaasfeest ontdaan van zijn schijnheilige glans en blootgelegd als een farce met tragische gevolgen.
Van Hoore schildert een levendig beeld van een man die zijn rol als Sinterklaas misbruikt om zijn eigen lusten te bevredigen. De schrijver spaart geen details uit en schetst een meedogenloos portret van een vader die zijn gezin verwaarloost ten gunste van zijn dubbelleven. De zoon, die aanvankelijk woedend is op zijn vader, raakt later verstrikt in dezelfde destructieve patronen.
Het boek is meer dan alleen een aanklacht tegen de hypocrisie van volwassenen. Het is ook een ontroerend verhaal over familiebanden, verlies, de kracht van de liefde en het zoeken naar vergeving. Door de ogen van de zoon zien we hoe de cyclus van verwaarlozing en verraad zich herhaalt, maar ook hoe liefde en begrip uiteindelijk kunnen overwinnen.
“Er zit geen enkel perspectief in mijn verliefdheid op Mirjam, maar ik kan haar maar niet uit mijn hoofd zetten. Misschien is het wel mijn redding, nu mijn ex ergens anders is gaan wonen. Als zij mij heeft uitgekocht, komt ze weer in onze oude woning terug.
Waar ben ik op mijn leeftijd aan ten prooi gevallen? Aan de ene kant is het een heerlijk gevoel om zo opeens weer iemand van iemand te houden. Maar de rust in mijn leven, mijn interessante boekenleven, is verdwenen. Niet alleen door mijn verliefdheid maar ook door mijn behoefte aan het maken van contact met vrouwen.”
Van Hoore's schrijfstijl is beeldend en meeslepend. Hij weet de lezer te raken met zijn ondubbelzinnige beschrijvingen van de emoties van de personages.
'De zoon van Sinterklaas' is een provocerend en ontroerend boekje. Hoewel het boek een somber beeld schetst, biedt het ook een vleugje hoop en verlossing.
Cees van Hoore's 'De zoon van Sinterklaas' biedt een bijzondere kijk op een traditioneel kinderfeest. Door de ogen van een zoon die de schaduwkanten van zijn vader, een nep-Sinterklaas onder ogen komt, wordt het Sinterklaasfeest ontdaan van zijn schijnheilige glans en blootgelegd als een farce met tragische gevolgen.
Van Hoore schildert een levendig beeld van een man die zijn rol als Sinterklaas misbruikt om zijn eigen lusten te bevredigen. De schrijver spaart geen details uit en schetst een meedogenloos portret van een vader die zijn gezin verwaarloost ten gunste van zijn dubbelleven. De zoon, die aanvankelijk woedend is op zijn vader, raakt later verstrikt in dezelfde destructieve patronen.
Het boek is meer dan alleen een aanklacht tegen de hypocrisie van volwassenen. Het is ook een ontroerend verhaal over familiebanden, verlies, de kracht van de liefde en het zoeken naar vergeving. Door de ogen van de zoon zien we hoe de cyclus van verwaarlozing en verraad zich herhaalt, maar ook hoe liefde en begrip uiteindelijk kunnen overwinnen.
“Er zit geen enkel perspectief in mijn verliefdheid op Mirjam, maar ik kan haar maar niet uit mijn hoofd zetten. Misschien is het wel mijn redding, nu mijn ex ergens anders is gaan wonen. Als zij mij heeft uitgekocht, komt ze weer in onze oude woning terug.
Waar ben ik op mijn leeftijd aan ten prooi gevallen? Aan de ene kant is het een heerlijk gevoel om zo opeens weer iemand van iemand te houden. Maar de rust in mijn leven, mijn interessante boekenleven, is verdwenen. Niet alleen door mijn verliefdheid maar ook door mijn behoefte aan het maken van contact met vrouwen.”
Van Hoore's schrijfstijl is beeldend en meeslepend. Hij weet de lezer te raken met zijn ondubbelzinnige beschrijvingen van de emoties van de personages.
'De zoon van Sinterklaas' is een provocerend en ontroerend boekje. Hoewel het boek een somber beeld schetst, biedt het ook een vleugje hoop en verlossing.
1
Reageer op deze recensie