Lezersrecensie
Een herschepping van de vampierroman. Misschien is het toch anders dan we altijd dachten...
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Marina Yuszczuk’s ‘Dorst’ is geen vampierroman zoals we die gewend zijn. Het is een intieme verkenning van verlangen, identiteit en de onmogelijkheid van eeuwig leven, gefilterd door een feministische lens en gehuld in een gothic waas.
Het verhaal bestaat uit twee delen. De hoofdstukken uit het tweede deel zijn voorzien van een datum.
De roman begint in de negentiende eeuw en we maken kennis met een vampier die in Buenos Aires aankomt. Ze wil voor de zoveelste keer opnieuw beginnen. Deze eeuwenoude vrouw, die zich moeiteloos aanpast aan de veranderende wereld, biedt een fascinerend contrast met de onsterfelijke, starre basistypes van vampieren die we vaak tegenkomen. Haar verhaal is er een van zowel verlies als overleving, over het gebruiken van minnaars en minnaressen en over het onderdrukken van verlangens en het uiteindelijk toegeven aan de meest primitieve driften.
“Het duurde een paar dagen voordat Francisco terug durfde te komen. Ik wachtte hem in rouwkleding op, er zeker van dat Joaquín bij het altaar was doodgebloed en dat zijn broer dat niet had kunnen beletten. Zo liep ik gehuld in een zwart sluier door de stad om me te laten beroeren door het schouwspel van haar doden.”
Tweehonderd jaar later ontmoet ze een jonge, ontevreden vrouw die op zoek is naar iets meer in het leven. De ontmoeting tussen deze twee vrouwen, die op het eerste gezicht niets met elkaar gemeen lijken te hebben, vormt het hart van de roman. Door hun verbondenheid wordt de vampier gedwongen om opnieuw naar zichzelf te kijken, terwijl de jonge vrouw een glimp opvangt van een bestaan dat zowel betoverend als beangstigend is.
Wat ‘Dorst’ zo bijzonder maakt, is de manier waarop Yuszczuk het traditionele verhaal van de vampier ontmantelt en herinterpreteert. De vampier is hier geen monsterlijke figuur, maar een complex en gelaagd personage dat worstelt met haar eigen onsterfelijkheid. De roman is bovendien doordrenkt van een sterk gevoel van plaats, met Buenos Aires als een levende, ademende achtergrond.
“Ik dacht aan het voorval op de begraafplaats toen ik, op het moment dat ik het mausoleum wilde verlaten, van achteren werd gegrepen en naar beneden werd gesleurd. Daar ging het allemaal om. De verwarring, de schaamte, alles wat er daarna gebeurde… intussen voelde ik me al niet meer zo. De tijd was gestopt.”
Yuszczuk’s schrijfstijl is zowel gevoelvol als precies. Ze schildert prachtige beelden en creëert een sfeer die zowel mysterieus als intiem is. De dialogen zijn scherp en intelligent, en de personages zijn geloofwaardig binnen het verhaal en uitnodigend om te volgen.
‘Dorst’ is een roman over verlangen, identiteit en de zoektocht naar onsterfelijkheid, maar het is ook een liefdesverhaal, een verhaal over vriendschap en een verhaal over het vinden van je plek in de wereld.
Het is een boek dat je uitdaagt om na te denken over de betekenis van het leven en de dood, gezien uit een feministisch perspectief.
‘Dorst’ laat je anders over vampiers denken.
Misschien is het toch allemaal anders...
Marina Yuszczuk’s ‘Dorst’ is geen vampierroman zoals we die gewend zijn. Het is een intieme verkenning van verlangen, identiteit en de onmogelijkheid van eeuwig leven, gefilterd door een feministische lens en gehuld in een gothic waas.
Het verhaal bestaat uit twee delen. De hoofdstukken uit het tweede deel zijn voorzien van een datum.
De roman begint in de negentiende eeuw en we maken kennis met een vampier die in Buenos Aires aankomt. Ze wil voor de zoveelste keer opnieuw beginnen. Deze eeuwenoude vrouw, die zich moeiteloos aanpast aan de veranderende wereld, biedt een fascinerend contrast met de onsterfelijke, starre basistypes van vampieren die we vaak tegenkomen. Haar verhaal is er een van zowel verlies als overleving, over het gebruiken van minnaars en minnaressen en over het onderdrukken van verlangens en het uiteindelijk toegeven aan de meest primitieve driften.
“Het duurde een paar dagen voordat Francisco terug durfde te komen. Ik wachtte hem in rouwkleding op, er zeker van dat Joaquín bij het altaar was doodgebloed en dat zijn broer dat niet had kunnen beletten. Zo liep ik gehuld in een zwart sluier door de stad om me te laten beroeren door het schouwspel van haar doden.”
Tweehonderd jaar later ontmoet ze een jonge, ontevreden vrouw die op zoek is naar iets meer in het leven. De ontmoeting tussen deze twee vrouwen, die op het eerste gezicht niets met elkaar gemeen lijken te hebben, vormt het hart van de roman. Door hun verbondenheid wordt de vampier gedwongen om opnieuw naar zichzelf te kijken, terwijl de jonge vrouw een glimp opvangt van een bestaan dat zowel betoverend als beangstigend is.
Wat ‘Dorst’ zo bijzonder maakt, is de manier waarop Yuszczuk het traditionele verhaal van de vampier ontmantelt en herinterpreteert. De vampier is hier geen monsterlijke figuur, maar een complex en gelaagd personage dat worstelt met haar eigen onsterfelijkheid. De roman is bovendien doordrenkt van een sterk gevoel van plaats, met Buenos Aires als een levende, ademende achtergrond.
“Ik dacht aan het voorval op de begraafplaats toen ik, op het moment dat ik het mausoleum wilde verlaten, van achteren werd gegrepen en naar beneden werd gesleurd. Daar ging het allemaal om. De verwarring, de schaamte, alles wat er daarna gebeurde… intussen voelde ik me al niet meer zo. De tijd was gestopt.”
Yuszczuk’s schrijfstijl is zowel gevoelvol als precies. Ze schildert prachtige beelden en creëert een sfeer die zowel mysterieus als intiem is. De dialogen zijn scherp en intelligent, en de personages zijn geloofwaardig binnen het verhaal en uitnodigend om te volgen.
‘Dorst’ is een roman over verlangen, identiteit en de zoektocht naar onsterfelijkheid, maar het is ook een liefdesverhaal, een verhaal over vriendschap en een verhaal over het vinden van je plek in de wereld.
Het is een boek dat je uitdaagt om na te denken over de betekenis van het leven en de dood, gezien uit een feministisch perspectief.
‘Dorst’ laat je anders over vampiers denken.
Misschien is het toch allemaal anders...
4
Reageer op deze recensie