Een intieme ontmoeting met de natuur en het leven

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

Dinie Sophie Fintelman, bekend om haar gevoelige en beeldende poëzie presenteert met 'Groene glans' een nieuwe bundel die getuigt van een rijke ervaring en een scherp oog voor detail. In deze collectie nodigt Fintelman de lezer uit voor een intieme ontmoeting met het leven, de liefde en de vergankelijkheid.

“Nieuwerkerk

Het blauw boven de kreek is blauwer
dan het blauw van Kandinsky, Klimt of Klein

soms is blauw meer dan een sterveling
verdragen kan
en hij of zij zal verzuipen

de wrede blauwe waterspiegel
vlak en kalm
snijvlak
soms vertrouw ik op de medeplichtigheid
van vissen
en ik trek mijn badpak aan

op de bodem ligt het dorp”

NB Een tijdje terug las ik over een verdronken dorp in West-Zeeuws-Vlaanderen. Het lag tussen Oostburg en Groede aan de Nieuwerkerke kreek. Het dorp bestond al in 1197.
Bij de Allerheiligenvloed in 1770 leed het dorp schade. Opzettelijk onder water zetten tijdens de Tachtigjarige Oorlog zorgde er voor dat Nieuwerkerke van de aardbodem werd gespoeld.

Sinds haar debuut in 2014 met 'Bots' heeft Fintelman een duidelijke ontwikkeling doorgemaakt. Haar poëzie is rijker geworden, zowel qua thematiek als qua taalgebruik. In 'Groene glans' zien we een dichter die haar stem heeft gevonden en die met zelfvertrouwen in een wisselende stijl haar observaties en emoties verwoordt. De onderwerpen zijn veel omvattend en daardoor heerlijk afwisselend. Ook de ironie is nooit ver weg.

De natuur met haar weidse landschappen en de onvoorspelbaarheid van het weer, is een terugkerend thema in Fintelmans werk. In 'Groene glans' wordt deze natuur niet alleen beschreven, maar ook beleefd. De lezer voelt de wind in de haren, ruikt de zilte lucht en ziet de kleuren van de seizoenen veranderen.

“onderweg

Ergens langs de kant van de weg
tussen opgeschoten gras
een zonnebloem – alleen

op de weg terug staat hij er nog steeds
zijn bruine hoofd als een levende herinnering
bewaakt door een krans van gele blaadjes
ik ben tevreden – het leven is poëzie
poëzie is een bloem
tussen hoog opgeschoten gras
een zonnebloem

tot iemand hem plukt en hij in een vaas belandt
zijn stuifmeel op tafel valt
niemand meer aan hem voorbijgaat”

Fintelman dicht niet alleen over grote thema's als liefde, dood en verlies, maar ook over de kleine dingen van het dagelijks leven. Een kopje thee, een wandeling door het dorp, een gesprek met een vriend: het zijn de momenten die het leven betekenis geven.

'Groene glans' is een aanrader voor iedereen die van poëzie houdt die zowel ontroert als inspireert. Het is een bundel die je meeneemt op een reis door de binnenwereld van de dichter en door de prachtige natuur van Zeeland.

Met 'Groene glans' bevestigt Dinie Sophie Fintelman haar plaats in de groep van bijzonder interessante dichters van onze tijd. Haar poëzie is toegankelijk, maar tegelijkertijd diepgravend. Het is een poëzie die blijft hangen en die je uitnodigt om de wereld om je heen op een nieuwe manier te bekijken. Haar werk gaat ergens over en laat bovendien de liefde van de auteur voor taal zien.

Ik heb ‘Groene glans’ graag gelezen.