Een pageturner die je niet snel zult vergeten

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

‘Het Woord’ van Luc Vos is weer een meesterlijke toevoeging aan de reeks rond de Antwerpse inspecteur Anne Verelst. Vos weet opnieuw de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep te houden met een intrige die steeds complexer wordt.
Anne voelt de media in haar nek en de druk die dat bij haar en haar team oplegt is niet te verwaarlozen. Nadat ze een aantal maanden vrij heeft genomen omdat ze nogal wat meemaakte, valt ze meteen weer met haar neus in de boter. Het verhaal over de verdwijning van meerdere jonge vrouwen is beklemmend en actueel, en de psychologische diepgang van de personages is indrukwekkend.

Twee personen worden vaak in de buurt van de moorden gezien: de predikant Ask en zijn vrouw Embla; beiden zijn godsdienstextremisten die zoals het lijkt overal waar ze kunnen Het Woord verkondigen.
Anne Verelst groeit in ‘Het Woord’ als personage; ze is meer mens dan voorheen, zo lijkt het. Het woord ‘zeven’ is voor haar belangrijker dan voor een ander en dat is ook heel begrijpelijk als je de eerdere delen gelezen hebt. Gelukkig heeft ze haar vriendin Marie in haar buurt.

“Hij was niet de mooiste man, slungelig en absoluut niet sportief. De knapste meisjes van de school merkten hem niet op. De enkele keren dat hij het had aangedurfd om een van hen aan te spreken, was hij slechts het onderwerp geworden van luid gelach en wekenlang plezier voor zij die wel waren gezegend met het geschenk van schoonheid en populariteit.”

Leuk om te lezen over De Carolus Borromeuskerk in Antwerpen; we hebben een paar jaar geleden deze kerk bezocht. Oorspronkelijk was de kerk gewijd aan Ignatius van Loyola, stichter van de jezuïetenorde. Na het opheffen van de orde in 1773 werd de kerk opnieuw gewijd, ditmaal aan Carolus Borromeus. Sinds 1803 is deze kerk weer in gebruik als parochiekerk.
Het is zeker een bezoek waard!

De schrijfstijl van Vos is vlot en toegankelijk, waardoor je het boek zo ongeveer in één adem uitleest. De plotontwikkeling is verrassend en houdt je constant op het puntje van je stoel. Je leest het verhaal vanuit verschillende perspectieven. Er is een afwisseling tussen het oogpunt van Anne, dan weer van de dader of van de slachtoffers. Is het wel één dader?

“De adrenaline die Anne dacht niet meer terug te vinden, zoekt zich een weg door al haar aderen. Ze voelt zich verbazingwekkend goed, ook al gaat deze zaak een vreselijke richting uit.
‘De tijd om leugens te vertellen of dingen achter te houden is voorbij. We vertellen alles en vragen de hulp van de gemeenschap.’ Ze houdt even in en maakt met een rode pen kringen rond de namen van de vrouwen op het bord.”

Hoewel sommige elementen misschien wat voorspelbaar zijn voor ervaren thrillerlezers, weet Vos toch te verrassen met een onverwachte ontknoping. Het leesplezier wordt er zeker niet minder door.
Ook de vooral korte hoofdstukken zorgen er voor dat je het boek in een dag hebt uitgelezen.

Als je van spannende verhalen houdt, is ‘Het Woord’ een absolute aanrader. Het is een pageturner die je niet snel zult vergeten.