Lezersrecensie
Een echte thriller met een actueel onderwerp, die je even helemaal uit de dagelijkse sleur haalt.
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Marcella Kleine weet in 'Pas maar op voor de boze wolf' een spannende thriller te creëren waarin ze een actueel thema op een verrassende manier weet te combineren met een klassieke sprookjesachtige sfeer.
“De nachtmerries zijn in volle hevigheid terug en bezorgen niet alleen mij een slechte nacht. Arne slaapt ook nauwelijks door mijn gedraai en getrap tegen zijn benen. Hij weet niet dat ik in mijn dromen de wolf probeer weg te trappen en dat hij me uit de wolvenklauwen bevrijdt als hij me wakker schudt.”
De komst van de wolf naar Nederland zorgt voor een gespannen sfeer in de regio.
De angst voor de wolf, gecombineerd met de onveiligheidsgevoelens die dit met zich meebrengt, vormt een uitstekende basis voor het verhaal.
Lees in ‘Pas maar op voor de boze wolf’ over Imke en haar gezin, bestaande uit haar man Arne en hun kinderen; de zevenjarige Sterre en de vierjarige Sam. Maar ook hun hond Boef hoort bij het gezinnetje. Ze wonen ze op het Drentse platteland in een boerderij aan de rand van het dorp. Arne is stratenmaker en hobbyboer van schapen, geiten en paarden. Imke heeft zeker uitdaging genoeg in haar leven als begeleidster op een woongroep voor mensen met een verstandelijke beperking en onbegrepen gedrag.
Naast de spanning rondom de wolf, voegt de auteur een extra laag toe aan het verhaal door Imke's persoonlijke strijd met haar verleden. De dreigbrieven van deze ‘Wolvenman’ zijn iets wat Imke geheim wil houden voor haar man.
Deze 'Wolvenman' is een angstaanjagende figuur die de lezer niet loslaat. De vraag of deze figuur echt bestaat en wie hij is, houdt de lezer in spanning.
“Beetje bij beetje keert de herinnering aan de Wolvenman terug. Hij had me weer te pakken, maar deze keer sloeg hij me bewusteloos en ik vraag me af waarom.
Een afgrijselijke gedachte komt in me op en meteen weet ik het antwoord. Hij heeft me uitgeschakeld om onbelemmerd zijn gang te kunnen gaan, maar deze keer niet met mij. Mijn hoofd klopt pijnlijk en mijn vingers betasten de plek waar de schep neerkwam. Er is geen bloed, wel een buil die vermoedelijk blauw wordt. Ik krabbel overeind en voel hoe de koude grond mijn spieren heeft aangetast. Stijf strompel ik naar de achterdeur, waarvan het slot is geforceerd. Met angst in mijn lijf trek ik de deur open.”
De combinatie van de wolf als symbool van angst en de persoonlijke strijd van Imke maakt het verhaal relevant en boeiend. Marcella Kleine weet de lezer te verrassen met een intrigerend verhaal en geloofwaardige personages. Imke is een complex en sympathiek personage, als lezer volg je haar op de voet.
Kleine weet de spanning goed op te bouwen en de lezer tot de laatste bladzijde te boeien. De vlot geschreven hoofdstukken zorgen voor een prettig leestempo. Hierdoor had ik ‘Pas maar op voor de boze wolf’ binnen een dag helemaal gelezen.
Tip: Lees dit boek als je op zoek bent naar een boek dat je even helemaal uit de dagelijkse sleur haalt. Zorg wel dat je een dekentje bij je hebt om het rillen tegen te gaan...
Marcella Kleine weet in 'Pas maar op voor de boze wolf' een spannende thriller te creëren waarin ze een actueel thema op een verrassende manier weet te combineren met een klassieke sprookjesachtige sfeer.
“De nachtmerries zijn in volle hevigheid terug en bezorgen niet alleen mij een slechte nacht. Arne slaapt ook nauwelijks door mijn gedraai en getrap tegen zijn benen. Hij weet niet dat ik in mijn dromen de wolf probeer weg te trappen en dat hij me uit de wolvenklauwen bevrijdt als hij me wakker schudt.”
De komst van de wolf naar Nederland zorgt voor een gespannen sfeer in de regio.
De angst voor de wolf, gecombineerd met de onveiligheidsgevoelens die dit met zich meebrengt, vormt een uitstekende basis voor het verhaal.
Lees in ‘Pas maar op voor de boze wolf’ over Imke en haar gezin, bestaande uit haar man Arne en hun kinderen; de zevenjarige Sterre en de vierjarige Sam. Maar ook hun hond Boef hoort bij het gezinnetje. Ze wonen ze op het Drentse platteland in een boerderij aan de rand van het dorp. Arne is stratenmaker en hobbyboer van schapen, geiten en paarden. Imke heeft zeker uitdaging genoeg in haar leven als begeleidster op een woongroep voor mensen met een verstandelijke beperking en onbegrepen gedrag.
Naast de spanning rondom de wolf, voegt de auteur een extra laag toe aan het verhaal door Imke's persoonlijke strijd met haar verleden. De dreigbrieven van deze ‘Wolvenman’ zijn iets wat Imke geheim wil houden voor haar man.
Deze 'Wolvenman' is een angstaanjagende figuur die de lezer niet loslaat. De vraag of deze figuur echt bestaat en wie hij is, houdt de lezer in spanning.
“Beetje bij beetje keert de herinnering aan de Wolvenman terug. Hij had me weer te pakken, maar deze keer sloeg hij me bewusteloos en ik vraag me af waarom.
Een afgrijselijke gedachte komt in me op en meteen weet ik het antwoord. Hij heeft me uitgeschakeld om onbelemmerd zijn gang te kunnen gaan, maar deze keer niet met mij. Mijn hoofd klopt pijnlijk en mijn vingers betasten de plek waar de schep neerkwam. Er is geen bloed, wel een buil die vermoedelijk blauw wordt. Ik krabbel overeind en voel hoe de koude grond mijn spieren heeft aangetast. Stijf strompel ik naar de achterdeur, waarvan het slot is geforceerd. Met angst in mijn lijf trek ik de deur open.”
De combinatie van de wolf als symbool van angst en de persoonlijke strijd van Imke maakt het verhaal relevant en boeiend. Marcella Kleine weet de lezer te verrassen met een intrigerend verhaal en geloofwaardige personages. Imke is een complex en sympathiek personage, als lezer volg je haar op de voet.
Kleine weet de spanning goed op te bouwen en de lezer tot de laatste bladzijde te boeien. De vlot geschreven hoofdstukken zorgen voor een prettig leestempo. Hierdoor had ik ‘Pas maar op voor de boze wolf’ binnen een dag helemaal gelezen.
Tip: Lees dit boek als je op zoek bent naar een boek dat je even helemaal uit de dagelijkse sleur haalt. Zorg wel dat je een dekentje bij je hebt om het rillen tegen te gaan...
2
Reageer op deze recensie