Lezersrecensie
Een akelige, kille en duistere kijk op het leven, vooral op de jeugdzorg, in de afzienbare toekomst
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Jacqueline Zirkzee's SALOMON is een intrigerende roman die zich afspeelt in een niet al te verre toekomst waar de overheid meent de beste oplossing te hebben voor alle opvoedkundige problemen: het orgaan SALOMON. Dit instituut, dat de jeugdzorg controleert, heeft als doel een 'rechtvaardiger samenleving' te creëren waarin het belang van het kind centraal staat.
De hoofdpersoon, een bevlogen medewerkster van SALOMON, worstelt met de paradox van haar werk. Terwijl ze zich inzet voor een betere wereld voor kinderen, komt ze steeds meer in conflict met de rigide regels en procedures van het systeem waar ze deel van uitmaakt. Haar eigen dochtertje Juno, wordt daarbij een onvrijwillig onderdeel van dit experiment. Ze is inmiddels gescheiden van Jason, die steeds meer eisen begint te stellen.
“Ze loopt haar contactenlijst nog een keer door, maar er is ook eigenlijk niemand met wie ze zou willen afspreken. Er zijn te veel lijntjes met Jason, met haar oude leven. Voor de meesten is zij de harteloze teef die de gevallen godenzoon nog een trap na heeft gegeven. Er is maar een enkeling die ze sinds de scheiding nog heeft gesproken.”
Zirkzee weet op indrukwekkende wijze de spanning op te bouwen door de persoonlijke strijd van de hoofdpersoon te verweven met de grotere maatschappelijke vraagstukken. Het boek raakt aan actuele thema's zoals de bureaucratie, de macht van de staat en de vraag naar autonomie. De vergelijking met de Toeslagenaffaire versterkt de relevantie van het verhaal.
SALOMON is een roman die je aan het denken zet over de keerzijde van goede bedoelingen. De setting van een denkbeeldige samenleving met akelige kenmerken dient als een spiegel voor onze huidige maatschappij, waar de nadruk vaak ligt op controle en efficiency ten koste van individuele vrijheid.
“Ze zou kunnen huilen, het is een reële mogelijkheid, maar ze zou zich te veel schamen. Terwijl ze doorgaat met worteltjes schrapen, probeert ze te bedenken hoe je het gevoel van buitengesloten-zijn vermengd met dankbaarheid zou kunnen noemen. Ze moet vooral dankbaar zijn, voor zolang het duurt, want het kan elke dag voorbij zijn. Op ieder moment kan SALOMON haar alles afnemen.”
SALOMON is een meeslepend verhaal wat je niet snel vergeet. De hoofdpersoon blijft anoniem in deze wereld. Ze is de moeder van en de dochter van, maar heeft zelf geen naam. Zirkzee heeft een wereld gecreëerd die zowel herkenbaar als verontrustend is, omdat in de echte wereld van vandaag we als persoon ook steeds minder belangrijk lijken te zijn. Het gaat om het grotere goed...
Het boek nodigt uit tot discussies over opvoeding, maatschappelijke verantwoordelijkheid en de macht van de staat.
Ik heb SALOMON graag gelezen.
Jacqueline Zirkzee's SALOMON is een intrigerende roman die zich afspeelt in een niet al te verre toekomst waar de overheid meent de beste oplossing te hebben voor alle opvoedkundige problemen: het orgaan SALOMON. Dit instituut, dat de jeugdzorg controleert, heeft als doel een 'rechtvaardiger samenleving' te creëren waarin het belang van het kind centraal staat.
De hoofdpersoon, een bevlogen medewerkster van SALOMON, worstelt met de paradox van haar werk. Terwijl ze zich inzet voor een betere wereld voor kinderen, komt ze steeds meer in conflict met de rigide regels en procedures van het systeem waar ze deel van uitmaakt. Haar eigen dochtertje Juno, wordt daarbij een onvrijwillig onderdeel van dit experiment. Ze is inmiddels gescheiden van Jason, die steeds meer eisen begint te stellen.
“Ze loopt haar contactenlijst nog een keer door, maar er is ook eigenlijk niemand met wie ze zou willen afspreken. Er zijn te veel lijntjes met Jason, met haar oude leven. Voor de meesten is zij de harteloze teef die de gevallen godenzoon nog een trap na heeft gegeven. Er is maar een enkeling die ze sinds de scheiding nog heeft gesproken.”
Zirkzee weet op indrukwekkende wijze de spanning op te bouwen door de persoonlijke strijd van de hoofdpersoon te verweven met de grotere maatschappelijke vraagstukken. Het boek raakt aan actuele thema's zoals de bureaucratie, de macht van de staat en de vraag naar autonomie. De vergelijking met de Toeslagenaffaire versterkt de relevantie van het verhaal.
SALOMON is een roman die je aan het denken zet over de keerzijde van goede bedoelingen. De setting van een denkbeeldige samenleving met akelige kenmerken dient als een spiegel voor onze huidige maatschappij, waar de nadruk vaak ligt op controle en efficiency ten koste van individuele vrijheid.
“Ze zou kunnen huilen, het is een reële mogelijkheid, maar ze zou zich te veel schamen. Terwijl ze doorgaat met worteltjes schrapen, probeert ze te bedenken hoe je het gevoel van buitengesloten-zijn vermengd met dankbaarheid zou kunnen noemen. Ze moet vooral dankbaar zijn, voor zolang het duurt, want het kan elke dag voorbij zijn. Op ieder moment kan SALOMON haar alles afnemen.”
SALOMON is een meeslepend verhaal wat je niet snel vergeet. De hoofdpersoon blijft anoniem in deze wereld. Ze is de moeder van en de dochter van, maar heeft zelf geen naam. Zirkzee heeft een wereld gecreëerd die zowel herkenbaar als verontrustend is, omdat in de echte wereld van vandaag we als persoon ook steeds minder belangrijk lijken te zijn. Het gaat om het grotere goed...
Het boek nodigt uit tot discussies over opvoeding, maatschappelijke verantwoordelijkheid en de macht van de staat.
Ik heb SALOMON graag gelezen.
1
Reageer op deze recensie
