Het verleden en heden komen samen in deze thriller, die ook over gemiste kansen en verlangens gaat.

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

Marianne Vogel neemt ons in 'Speelbal van spionnen' mee op een spannende reis door de tijd, van het gedeelde Berlijn tijdens de Koude Oorlog naar het hedendaagse Nederland. De roman is een meesterlijke combinatie van historische fictie, non-fictie en een hedendaagse thriller, waarin verleden en heden op een intrigerende manier verweven zijn.

Het verhaal draait om Alexandra Bauer, een geheim agent die in de jaren '40 een cruciale rol speelt in de verdediging van West-Berlijn. Zij ontdekt een lek in de West-Duitse inlichtingendienst en sterft later. Was haar dood een ongeluk of toch moord?

Haar dagboek, dat jaren later wordt gevonden door Irene Oosting, vormt de aanleiding voor een zoektocht naar identiteit en waarheid. Ze is eigenlijk ook op zoek naar wat ze zelf wil en wie ze eigenlijk is. De vondst van het dagboek geeft haar een zetje en ze gaat op zoek. Irene's reis naar Berlijn leidt tot een kettingreactie van gebeurtenissen, waarbij de lezer steeds verder wordt meegezogen in deze periode na de Tweede Wereldoorlog.

Omdat Irene niets meer van zich laat horen, neemt haar echtgenoot Luuk contact op met Sofie Bank en Frits Arends, een detectivebureau wat de lezer inmiddels kent. Luuk vraagt hen om Irene op te sporen en naar huis te brengen. Vogel weet de spanning op te bouwen en de lezer geboeid te houden van begin tot eind.

“Hotel Heilbronn, ons vaste adres in Berlijn, is een nogal krakkemikkig pand. ‘s Zomers ontbreekt de airco, ‘s winters tocht het er door kieren en spleten. Toch zou ik Heilbronn voor geen ander hotel ter wereld willen ruilen, het is mijn tweede thuis. We hebben er vanaf onze eerste Berlijnse opdracht gelogeerd, omdat de Sybelstrasse, waar mijn geboortehuis staat, dichtbij is. Van dit buurtje aan de noordkant van de Kurfürstendamm ken ik elke stoeptegel. Ik ben hier verbonden met het West-Berlijnse kind dat ik ooit was.”

De Koude Oorlog vormt een fascinerende achtergrond voor het verhaal. Vogel schetst een levendig beeld van het gedeelde Berlijn en de gevaren die daar loerden.
Door te schakelen tussen het verleden en het heden, houdt Vogel de lezer constant op het puntje van zijn stoel. De verschillende verhaallijnen zijn goed te volgen door vermelding van datum en/of naam en komen op een bevredigende manier samen.
De personages zijn complex en zeker geloofwaardig. Zowel Alexandra als Irene zijn sterke, onafhankelijke vrouwen die op zoek zijn naar hun plaats in de wereld.

“Ik zit achter hem en kijk naar de achterovergekamde witte krulletjes in zijn nek. Ze glanzen wat vettig. Het kapsel past bij de ijdeltuit die hij is. Ik ben Bruno ongelooflijk dankbaar dat hij zo’n uitstekende BND-agent als Lisa heeft geronseld, die op Tempelhof voor me heeft gevochten. Maar vertrouwen doe ik hem nog altijd niet. Inmiddels houd ik bijna alles voor mogelijk.”

'Speelbal van spionnen' is een aanrader voor liefhebbers van thrillers die gebaseerd zijn op een ware geschiedenis. Vogel heeft hier een meesterwerk gecreëerd dat zowel intellectueel stimulerend als uiterst onderhoudend is.
In het nawoord lees je over het ‘hoe en waarom’ van het tot stand komen van deze thriller. Het boek is een ode aan de moedige mensen die vochten voor vrijheid en bovendien een oproep om nooit te stoppen met het zoeken naar de waarheid.
Ik kijk uit naar de volgende Berlijnse thriller van Marianne Vogel.