Lezersrecensie
Een verhaal over kwijtraken, over liefde, maar vooral over willen vasthouden tegen beter weten in...
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
‘In 'Twintig keer Dee' krijgen we een intieme blik in de geest van een man die worstelt met verlies. Reps' poëtische stijl creëert een intieme sfeer waarin de lezer getuige is van de meest intieme gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon.
De verse novel vorm geeft het verhaal een unieke ritmiek die de lezer meevoert op een poëtische reis. Een verse novel is een soort verhalende poëzie waarin een verhaal van romanlengte wordt verteld door middel
van poëzie in plaats van door proza.
De titel suggereert een obsessieve terugkeer naar het verleden, een poging om een verloren liefde vast te grijpen.
“Er zijn dus momenten
Te vaak
Dat ik me probeer voor te stellen
Hoe het zou zijn geweest
Als je nooit was gegaan
Maar gewoon was gebleven
In Amsterdam”
‘Twintig keer Dee’ is een prachtig verhaal over kwijtraken, over liefde, maar vooral over willen vasthouden tegen beter weten in. Oliver Reps zoomt ergens op in om daarna weer uit te zomen. Net als bij het kijken door een lens. De titel ‘Twintig keer Dee’ heeft betrekking op de twintig afbeeldingen in zwart-wit.
De treinreis wordt een metafoor voor de reis door het verleden, waarbij de hoofdpersoon probeert de stukjes van zijn gebroken hart weer aan elkaar te zetten. Hoewel het thema universeel is, voelt het verhaal persoonlijk en raakt het de lezer diep. Een indrukwekkend verhaal wat laat zien dat poëzie een krachtig middel is om emoties te verwoorden.
“Rond een uur of elf
Stapte je binnen
Keek je naar mij
Als naar iets uit je verleden
Ik zag medelijden in je ogen”
De verse novel vorm biedt de auteur de vrijheid om met taal te spelen en nieuwe betekenissen te creëren. De herhaling, de fragmentarische structuur en het gebruik van symbolen maken het verhaal tot een complexe en gelaagde ervaring.
Na het lezen van de laatste woorden bleef ik zitten met een brok in mijn keel. Wat een prachtig verhaal!
‘In 'Twintig keer Dee' krijgen we een intieme blik in de geest van een man die worstelt met verlies. Reps' poëtische stijl creëert een intieme sfeer waarin de lezer getuige is van de meest intieme gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon.
De verse novel vorm geeft het verhaal een unieke ritmiek die de lezer meevoert op een poëtische reis. Een verse novel is een soort verhalende poëzie waarin een verhaal van romanlengte wordt verteld door middel
van poëzie in plaats van door proza.
De titel suggereert een obsessieve terugkeer naar het verleden, een poging om een verloren liefde vast te grijpen.
“Er zijn dus momenten
Te vaak
Dat ik me probeer voor te stellen
Hoe het zou zijn geweest
Als je nooit was gegaan
Maar gewoon was gebleven
In Amsterdam”
‘Twintig keer Dee’ is een prachtig verhaal over kwijtraken, over liefde, maar vooral over willen vasthouden tegen beter weten in. Oliver Reps zoomt ergens op in om daarna weer uit te zomen. Net als bij het kijken door een lens. De titel ‘Twintig keer Dee’ heeft betrekking op de twintig afbeeldingen in zwart-wit.
De treinreis wordt een metafoor voor de reis door het verleden, waarbij de hoofdpersoon probeert de stukjes van zijn gebroken hart weer aan elkaar te zetten. Hoewel het thema universeel is, voelt het verhaal persoonlijk en raakt het de lezer diep. Een indrukwekkend verhaal wat laat zien dat poëzie een krachtig middel is om emoties te verwoorden.
“Rond een uur of elf
Stapte je binnen
Keek je naar mij
Als naar iets uit je verleden
Ik zag medelijden in je ogen”
De verse novel vorm biedt de auteur de vrijheid om met taal te spelen en nieuwe betekenissen te creëren. De herhaling, de fragmentarische structuur en het gebruik van symbolen maken het verhaal tot een complexe en gelaagde ervaring.
Na het lezen van de laatste woorden bleef ik zitten met een brok in mijn keel. Wat een prachtig verhaal!
1
Reageer op deze recensie
