Lezersrecensie
Deze bundel gaat over wat we zien en wat we weten dat er is
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
In vijf hoofdstukken, met als titel ‘Parelzang’, De Nabootsing’, ‘Ochtendragen’, ‘Laatbloeiers’ en ‘Beschouwingen’ veegt Jan Kleefstra wat over is van de winter bijeen en kijkt naar wat overbleef.
‘Zij die de zwermen verlaten zijn verlost van het duister.’
In deze ene regel las ik dat meelopen met alle anderen je groei tegen kan houden en je jezelf pas vrij kunt voelen als je alleen loopt, ziet en voelt.
Wanneer je de gedichten leest, voel je je dichter bij de natuur. Het geeft het gevoel dat je van de auteur door zijn ogen mee mag kijken vanaf de Aarde. We moeten al het mooie van de natuur niet vanzelfsprekend nemen, maar meer ons hart laten spreken.
Deze bundel gaat over wat we zien en wat we weten dat er is.
Traag vanonder berkenbomen sijpelt dauw naar zee
de verdwenen streken bij elkaar opgeteld
veinzen een valse zwerflust die nooit
met weemoed heeft gebroken
mijn roep is het bewijs dat dagen verschillen
de achter de vlinder dansende merel
die zijn levenshonger stilt met het
droog kauwen van de verwondering
De prachtige illustraties zijn van Christiaan Kuitwaard.
Deze bundel verdient het om dichtbij je te houden, om zo nu en dan een stukje uit te lezen zodat je ogen weer open kunnen gaan en je weer kunt zien en voelen.
De lange reis van het woord heeft niet tot
bewonderenswaardig zwijgen geleid
Per slot is iedere weg een landweg
Het is knap van de auteur om met zo weinig woorden de weg naar een nieuwe wereld voor je open te laten gaan; een weg die er altijd al was, maar die je nooit eerder zag.
In vijf hoofdstukken, met als titel ‘Parelzang’, De Nabootsing’, ‘Ochtendragen’, ‘Laatbloeiers’ en ‘Beschouwingen’ veegt Jan Kleefstra wat over is van de winter bijeen en kijkt naar wat overbleef.
‘Zij die de zwermen verlaten zijn verlost van het duister.’
In deze ene regel las ik dat meelopen met alle anderen je groei tegen kan houden en je jezelf pas vrij kunt voelen als je alleen loopt, ziet en voelt.
Wanneer je de gedichten leest, voel je je dichter bij de natuur. Het geeft het gevoel dat je van de auteur door zijn ogen mee mag kijken vanaf de Aarde. We moeten al het mooie van de natuur niet vanzelfsprekend nemen, maar meer ons hart laten spreken.
Deze bundel gaat over wat we zien en wat we weten dat er is.
Traag vanonder berkenbomen sijpelt dauw naar zee
de verdwenen streken bij elkaar opgeteld
veinzen een valse zwerflust die nooit
met weemoed heeft gebroken
mijn roep is het bewijs dat dagen verschillen
de achter de vlinder dansende merel
die zijn levenshonger stilt met het
droog kauwen van de verwondering
De prachtige illustraties zijn van Christiaan Kuitwaard.
Deze bundel verdient het om dichtbij je te houden, om zo nu en dan een stukje uit te lezen zodat je ogen weer open kunnen gaan en je weer kunt zien en voelen.
De lange reis van het woord heeft niet tot
bewonderenswaardig zwijgen geleid
Per slot is iedere weg een landweg
Het is knap van de auteur om met zo weinig woorden de weg naar een nieuwe wereld voor je open te laten gaan; een weg die er altijd al was, maar die je nooit eerder zag.
1
Reageer op deze recensie