Lezersrecensie
Wat een goede, niet geijkte misdaadroman!
Jackson Brodies humor en relativeringsvermogen (natuurlijk is die van de schrijfster zelf) is heerlijk laconiek. Voor het geld hoeft hij niet meer te werken. Met zijn vriendin is hij naar Edinburgh toe gekomen, en hij belandt in een onzichtbaar web van misdadige praktijken. Er is een incident als topje van de ijsberg van wat er allemaal gaande is. Er zijn uiteindelijk meerdere hoofdpersonen bij het complex verweven plot betrokken. Als een soort reconstructie van een uitwaaierende explosie. Apart van elkaar weten de individuele personages meer dan je te lezen krijgt. Gaandeweg vormt de puzzel zich toch door alle opgevoerde personages over vier dagen te volgen:
“… die The Monkey-Puzzle Tree, in haar hand had. Dat ene detail liet Jacksons hersenen tollen. Dozen in dozen, poppen in poppen, werelden in werelden. Alles was verbonden. Alles in de hele wereld.”
Het is ook een psychologische roman te noemen, want wat krijg je veel meer cadeau van Kate Atkinson dan een simpel moordverhaal! Je kruipt in diverse hoofden en leeft mee met prachtig geformuleerd beschouwende zinnen als:
“Onschuld was geen excuus voor onwetendheid. Onwetendheid was geen onschuld.”
En
“Een toeval is gewoon een verklaring die elk moment gevonden kan worden.”
Aan de ene kant vond ik het jammer dat de ontknoping uiteindelijk dáár is (er komt een punt achter het plot), aan de andere kant zat ik tergend lang op het puntje van mijn stoel, en kon ik maar niet de vinger opleggen wat ik aan verhalende puzzelstukjes las en waar het naar toe zou gaan. Het verhaal kon aan de ene kant niet lang genoeg duren, en aan de andere kant liep de nieuwsgierigheid hoog op tot aan het uitstekende eind en kennisname van de ‘goede daad’.
Gelukkig nog vier delen te gaan. Echt een aanrader om deze serie op volgorde te lezen, er ligt als een aorta een doorlopende verhaallijn onder. De vertaalster Inge Kok levert geweldig werk, want de finesses zitten in het virtuoos taalgebruik van Kate Atkinson. Ze ontving dan ook voor deze vertaling een werknemers van de Stichting Fonds voor de Letteren.
“… die The Monkey-Puzzle Tree, in haar hand had. Dat ene detail liet Jacksons hersenen tollen. Dozen in dozen, poppen in poppen, werelden in werelden. Alles was verbonden. Alles in de hele wereld.”
Het is ook een psychologische roman te noemen, want wat krijg je veel meer cadeau van Kate Atkinson dan een simpel moordverhaal! Je kruipt in diverse hoofden en leeft mee met prachtig geformuleerd beschouwende zinnen als:
“Onschuld was geen excuus voor onwetendheid. Onwetendheid was geen onschuld.”
En
“Een toeval is gewoon een verklaring die elk moment gevonden kan worden.”
Aan de ene kant vond ik het jammer dat de ontknoping uiteindelijk dáár is (er komt een punt achter het plot), aan de andere kant zat ik tergend lang op het puntje van mijn stoel, en kon ik maar niet de vinger opleggen wat ik aan verhalende puzzelstukjes las en waar het naar toe zou gaan. Het verhaal kon aan de ene kant niet lang genoeg duren, en aan de andere kant liep de nieuwsgierigheid hoog op tot aan het uitstekende eind en kennisname van de ‘goede daad’.
Gelukkig nog vier delen te gaan. Echt een aanrader om deze serie op volgorde te lezen, er ligt als een aorta een doorlopende verhaallijn onder. De vertaalster Inge Kok levert geweldig werk, want de finesses zitten in het virtuoos taalgebruik van Kate Atkinson. Ze ontving dan ook voor deze vertaling een werknemers van de Stichting Fonds voor de Letteren.
1
Reageer op deze recensie