Verfrissend ‘retro’-spiritisme binnen een modern detective verhaal

Schaduwen van de tijd is het eerste deel van Santa Montefiore over paranormale bemiddeling door de excentrieke, hedendaagse Pixie Tate en haar vriend Ulysses.

Het plot is uitermate retro, verfrissend en origineel. Hoe 21-eeuws spiritisme er uit zou kunnen zien. Honderd jaar later zijn we anders gaan denken over het leven, leven na de dood, geesten en zielen. Mede gevoed door de kennis over kwantummechanica. Het grappige is dat er onder de lezers discussie ontstaat over ‘of je er in gelooft of niet’. Terwijl het fíctie is, en dat zo’n discussie niet ontstaat bij andere fictieve genres! Dat ‘waarachtige’ is dus wonderbaarlijk knap in het plot verweven.

Santa Montefiore sleept de lezer met het gemak van een ‘tijdglijder’ (het unieke vermogen van Pixie Tate), heen en weer van heden naar het verleden. Haar insteek is de gelijktijdigheid van het universum en de wet van aantrekking. Er zit veel esoterische wijsheid in het verhaal verborgen, in prozaïsche woorden en zinnen. Zoals ik van Santa Montefiore gewend ben, draait alles in haar plot om de puurheid van liefde binnen de romantiek van een magische realiteit.

Al met al leest het eerste deel uiteindelijk als een razend aangrijpend spannende detective naar de verdwijning van de kleuter Felix eind 19e eeuw en de geketende ziel van zijn moeder. Het deed me in de verste verten denken aan Poldark, omdat de tinmijnen en het wanbeheer in Cornwall een grote rol spelen.