Lezersrecensie
Spannend eind van deze driedelige serie.
Clara zet door is het derde en tevens laatste deel uit de serie over het Amsterdamse meisje Clara.
Het is het vervolg op Clara, dat op de longlist voor de Thea Beckmanprijs staat en Clara het krantenmeisje.
Het verhaal speelt zich af in het voorjaar en de zomer van 1912.
Wat er in deel 1 en 2 gebeurde wordt samengevat op de eerste bladzijden.
Ook in het laatste deel van dit historisch kinderboek beginnen alle hoofdstukken met een passende zwart-wit illustratie.
De cover sluit perfect aan bij de vorige boeken; is mooi in al zijn eenvoud en het fijne lettertype maakt het lezen voor tienjarigen prettig.
De lezers kunnen er een hoop van opsteken en niet alleen wat betreft geschiedenis, maar ook op sociaal vlak.
‘Rijk wordt ons soort mensen niet, kind,’ zegt Sam. ‘Wij zullen altijd hard moeten werken voor onze centen.’
Tante Boes zegt vaak, dat je je niet te veel moet opwinden over dingen waar je niets aan kunt doen.
Clara, onze feministe in de dop, was het eerste krantenmeisje en nu het eerste bezorgmeisje.
Ze werkt inmiddels voor de Firma Brandt en dat is best wennen met al die mannen.
Tijdens het rondbrengen van de bestellingen is ze een bezienswaardigheid.
Jongens die bestellingen rondbrengen slingeren haar van alles naar het hoofd:
‘Hé, stomme rotmeid!’
en
‘Wat moet je op die stomme bezorgfiets?’
Ze zijn bang dat ze hun alleenheerschappij kwijt zijn.
De firma Brandt gaat met de tijd mee:
Heren, daar bent u,’ zegt meneer Brandt.
‘Och, krijgen jullie elektriciteit?’ vraagt mevrouw Dalemans.
Het leven is soms ingewikkeld vindt Clara; er gebeurt zoveel waar ze niks aan kan veranderen en waar ze geen raad mee weet, maar gelukkig ook leuke, spannende dingen.
Thuis gaat het niet goed; moeder wordt ziek en het ziet er naar uit dat Clara haar baantje moet opgeven.
‘Familie is belangrijker dan werk, kind. Je bent intussen oud genoeg omdat te kunnen begrijpen.
‘Ik wil niks begrijpen!’ roept ze met tranen in haar ogen.
Waarom gedraagt haar vriendje Sjaak zich zo vreemd? Is er iets aan de hand?
De bel gaat en Clara trekt de deur snel open; ze is heel verbaasd als meester Korevaar de trap op komt lopen. Wat komt die nu doen?
Via journalist Van Velzen van de Courant probeert Clara nog steeds een paar centen bij te verdienen.
Dat blijkt echter moeilijker dan ze dacht.
‘Dit hele stuk is gebaseerd op vermoedens.’
En dan op een dag ontvangen ze een kaart van oom Marcus en zijn gezin; ze zijn vanuit Suriname op weg naar Nederland.
Clara vindt dit opwindend.
Ze heeft veel vragen.
Een actueel onderwerp speelde toen ook al … zoveel jaren later is er blijkbaar weinig veranderd.
Oom Rinus is steeds vaker bij Clara thuis; heeft hij het hart van haar moeder veroverd?
Clara ziet dat haar moeder meer lacht en verheugt zich op een bijzondere dag.
‘Tussen alle drukte door heb ik me al suf zitten peinzen hoe ik mijn Elsje het beste kon verrassen.’
Hoe gaat het met tante Boes en hun nieuwe buren Bierdrager?
Maakt Clara weer nieuwe vrienden?
Clara heeft haar droom om ontdekkingsreiziger of journalist te worden nog niet opgegeven. Gaat het haar lukken?
Je leest het allemaal in Clara zet door, dat net als de twee voorgaande boeken met fijne stem, meeslepend en beeldend is geschreven.
In dit derde deel zie je Clara groeien op weg naar volwassenheid; haar gevoelens, gedachten en beleefwereld worden ontroerend en realistisch verwoord.
De andere, belangrijke personages, leer je goed kennen door de behoorlijk uitgewerkte karakters.
De auteurs weten zo boeiend over het leven van Clara en haar dromen in de jaren 1911 en 1912 te vertellen, dat zelfs volwassenen de boeken waarschijnlijk moeizaam weg kunnen leggen.
De periode waarin Clara opgroeide was niet gemakkelijk; jaren waarin het leven niet eenvoudig was, zeker niet voor vrouwen die een carrière ambieerden. Daarentegen was het gevoel van verbondenheid met anderen vaak aanwezig en was het gewoon om tevreden te zijn met wat je wel had en met de kleine dingen.
Ondanks de vele veranderingen in haar leven weet Clara dat het goed is, zo.
‘Niets blijft ooit hetzelfde.
Alleen verandering heeft het eeuwige leven.
Met veel plezier gelezen!
Verhaal 5*****
Schrijfstijl: 5*****
Leesplezier: 5*****
Het is het vervolg op Clara, dat op de longlist voor de Thea Beckmanprijs staat en Clara het krantenmeisje.
Het verhaal speelt zich af in het voorjaar en de zomer van 1912.
Wat er in deel 1 en 2 gebeurde wordt samengevat op de eerste bladzijden.
Ook in het laatste deel van dit historisch kinderboek beginnen alle hoofdstukken met een passende zwart-wit illustratie.
De cover sluit perfect aan bij de vorige boeken; is mooi in al zijn eenvoud en het fijne lettertype maakt het lezen voor tienjarigen prettig.
De lezers kunnen er een hoop van opsteken en niet alleen wat betreft geschiedenis, maar ook op sociaal vlak.
‘Rijk wordt ons soort mensen niet, kind,’ zegt Sam. ‘Wij zullen altijd hard moeten werken voor onze centen.’
Tante Boes zegt vaak, dat je je niet te veel moet opwinden over dingen waar je niets aan kunt doen.
Clara, onze feministe in de dop, was het eerste krantenmeisje en nu het eerste bezorgmeisje.
Ze werkt inmiddels voor de Firma Brandt en dat is best wennen met al die mannen.
Tijdens het rondbrengen van de bestellingen is ze een bezienswaardigheid.
Jongens die bestellingen rondbrengen slingeren haar van alles naar het hoofd:
‘Hé, stomme rotmeid!’
en
‘Wat moet je op die stomme bezorgfiets?’
Ze zijn bang dat ze hun alleenheerschappij kwijt zijn.
De firma Brandt gaat met de tijd mee:
Heren, daar bent u,’ zegt meneer Brandt.
‘Och, krijgen jullie elektriciteit?’ vraagt mevrouw Dalemans.
Het leven is soms ingewikkeld vindt Clara; er gebeurt zoveel waar ze niks aan kan veranderen en waar ze geen raad mee weet, maar gelukkig ook leuke, spannende dingen.
Thuis gaat het niet goed; moeder wordt ziek en het ziet er naar uit dat Clara haar baantje moet opgeven.
‘Familie is belangrijker dan werk, kind. Je bent intussen oud genoeg omdat te kunnen begrijpen.
‘Ik wil niks begrijpen!’ roept ze met tranen in haar ogen.
Waarom gedraagt haar vriendje Sjaak zich zo vreemd? Is er iets aan de hand?
De bel gaat en Clara trekt de deur snel open; ze is heel verbaasd als meester Korevaar de trap op komt lopen. Wat komt die nu doen?
Via journalist Van Velzen van de Courant probeert Clara nog steeds een paar centen bij te verdienen.
Dat blijkt echter moeilijker dan ze dacht.
‘Dit hele stuk is gebaseerd op vermoedens.’
En dan op een dag ontvangen ze een kaart van oom Marcus en zijn gezin; ze zijn vanuit Suriname op weg naar Nederland.
Clara vindt dit opwindend.
Ze heeft veel vragen.
Een actueel onderwerp speelde toen ook al … zoveel jaren later is er blijkbaar weinig veranderd.
Oom Rinus is steeds vaker bij Clara thuis; heeft hij het hart van haar moeder veroverd?
Clara ziet dat haar moeder meer lacht en verheugt zich op een bijzondere dag.
‘Tussen alle drukte door heb ik me al suf zitten peinzen hoe ik mijn Elsje het beste kon verrassen.’
Hoe gaat het met tante Boes en hun nieuwe buren Bierdrager?
Maakt Clara weer nieuwe vrienden?
Clara heeft haar droom om ontdekkingsreiziger of journalist te worden nog niet opgegeven. Gaat het haar lukken?
Je leest het allemaal in Clara zet door, dat net als de twee voorgaande boeken met fijne stem, meeslepend en beeldend is geschreven.
In dit derde deel zie je Clara groeien op weg naar volwassenheid; haar gevoelens, gedachten en beleefwereld worden ontroerend en realistisch verwoord.
De andere, belangrijke personages, leer je goed kennen door de behoorlijk uitgewerkte karakters.
De auteurs weten zo boeiend over het leven van Clara en haar dromen in de jaren 1911 en 1912 te vertellen, dat zelfs volwassenen de boeken waarschijnlijk moeizaam weg kunnen leggen.
De periode waarin Clara opgroeide was niet gemakkelijk; jaren waarin het leven niet eenvoudig was, zeker niet voor vrouwen die een carrière ambieerden. Daarentegen was het gevoel van verbondenheid met anderen vaak aanwezig en was het gewoon om tevreden te zijn met wat je wel had en met de kleine dingen.
Ondanks de vele veranderingen in haar leven weet Clara dat het goed is, zo.
‘Niets blijft ooit hetzelfde.
Alleen verandering heeft het eeuwige leven.
Met veel plezier gelezen!
Verhaal 5*****
Schrijfstijl: 5*****
Leesplezier: 5*****
1
Reageer op deze recensie
