Lezersrecensie
Wat wil de plant? Leven!
Een plant, elke plant, elk organisme, wil leven. Elk organisme dat wil leven is daarvoor afhankelijk van anderen. Planten zijn meesters in het creëren van een omgeving waarin anderen graag willen zijn en trekken zo de noodzakelijke relaties aan. Dit kunnen andere planten zijn maar ook schimmels, bacteriën en dieren die nodig zijn om deze omgeving, dit ecosysteem, goed te laten functioneren. Een van de belangrijkste bijdragen van planten is het zorgen voor zuurstof. Maar ze doen nog veel meer. Ze creëren schaduw en vochtigheid, met hun wortels halen ze voedingsstoffen uit de bodem en stellen die weer beschikbaar voor anderen als ze sterven of hun bladeren laten vallen. Ze gaan verbindingen onder de grond aan met schimmels en bacteriën en wisselen met hen voedingsstoffen uit.
Volgens Mulder is er in de natuur veel minder strijd en veel meer samenwerking dan wij mensen soms denken. Bomen houden afstand van elkaar in hun kronen door zogenaamde kroonschuwheid, op deze manier hebben ze allemaal zoveel mogelijk ruimte om hun bladeren naar het zonlicht te wenden. Niet dat het nou alleen maar pais en vree is in de natuur. Ieder individu wil leven en dat gaat meestal gepaard met het eten van anderen, planten en/of dieren. En niet elk zaadje kan ontkiemen, daarom zijn er ook zoveel zaden.
Ecosystemen reguleren al miljoenen jaren het klimaat op aarde en houden zichzelf in stand, waardoor er voor langere tijd stabiele omstandigheden ontstaan waarin al het leven op die plek zijn leven kan leiden: bomen, struiken, kruiden, insecten, prooi- en roofdieren, vogels, slangen etc. etc.
Totdat de mens de laatste paar duizend jaar op megagrote schaal ecosystemen begon te vernietigen. Het eerste wat kolonisten overal doen is bomen omhakken en rechte wegen aanleggen. De bossen worden vervangen door landschappen van graan, gras en stenen. Mulder gebruikt hiervoor het begrip silvacide, wat het equivalent is van genocide en bosmoord betekent.
Als de bodem uitgeput is, de hulpbronnen op zijn, trekt de mens verder. De natuur wordt bedwongen, onderdrukt en misbruikt. Niet alleen de Europese en tropische oerbossen maar ook ecosystemen in oceanen, zoals koraalriffen. En net als de grote wouden zijn de grote oceanen belangrijke factoren in het reguleren van het klimaat. Pas na deze grootschalige destructie besefte de mens dat natuurlijke hulpbronnen eindig zijn en dat wie ecosystemen vernietigt zelf ten gronde gaat. Mensen weten het, maar ze handelen nog steeds als kippen zonder kop. Het vernietigen gaat gewoon door. De lessen zijn niet echt geleerd lijkt het. Wat wil de mens? De mens wil ook leven maar is er een meester in om zijn omgeving te vernietigen, om het leven van anderen, die hij zo hard nodig heeft, onmogelijk te maken.
Vanuit de plant gezien is een boek voor iedereen die houdt van de natuur, voor de lezers van Peter Wohlleben, Rachel Carson (Silent Spring (Dode lente)), Annie Proulx (Schorshuiden), John Muir, Robert Macfarlane, Colin Tudge (Het verborgen leven van bomen), Richard Powers (Tot in de hemel) en de vele anderen die schrijven over dit onderwerp. Zij proberen mensen bewust te maken van de noodzaak van natuur - en met name van planten - voor onze eigen overleving. Vanuit de plant gezien is een aanklacht tegen de massale moord op plantaardig leven en op alles wat afhankelijk is van die planten, en uiteindelijk dus ook op onszelf. Iedereen die wil leven, en dus wil samenleven, zou dit boek moeten lezen.
Auteur: Arjen Mulder
Uitgever: Arbeiderspers
ISBN: 9789029511377
**** non-fictie ecologie
Volgens Mulder is er in de natuur veel minder strijd en veel meer samenwerking dan wij mensen soms denken. Bomen houden afstand van elkaar in hun kronen door zogenaamde kroonschuwheid, op deze manier hebben ze allemaal zoveel mogelijk ruimte om hun bladeren naar het zonlicht te wenden. Niet dat het nou alleen maar pais en vree is in de natuur. Ieder individu wil leven en dat gaat meestal gepaard met het eten van anderen, planten en/of dieren. En niet elk zaadje kan ontkiemen, daarom zijn er ook zoveel zaden.
Ecosystemen reguleren al miljoenen jaren het klimaat op aarde en houden zichzelf in stand, waardoor er voor langere tijd stabiele omstandigheden ontstaan waarin al het leven op die plek zijn leven kan leiden: bomen, struiken, kruiden, insecten, prooi- en roofdieren, vogels, slangen etc. etc.
Totdat de mens de laatste paar duizend jaar op megagrote schaal ecosystemen begon te vernietigen. Het eerste wat kolonisten overal doen is bomen omhakken en rechte wegen aanleggen. De bossen worden vervangen door landschappen van graan, gras en stenen. Mulder gebruikt hiervoor het begrip silvacide, wat het equivalent is van genocide en bosmoord betekent.
Als de bodem uitgeput is, de hulpbronnen op zijn, trekt de mens verder. De natuur wordt bedwongen, onderdrukt en misbruikt. Niet alleen de Europese en tropische oerbossen maar ook ecosystemen in oceanen, zoals koraalriffen. En net als de grote wouden zijn de grote oceanen belangrijke factoren in het reguleren van het klimaat. Pas na deze grootschalige destructie besefte de mens dat natuurlijke hulpbronnen eindig zijn en dat wie ecosystemen vernietigt zelf ten gronde gaat. Mensen weten het, maar ze handelen nog steeds als kippen zonder kop. Het vernietigen gaat gewoon door. De lessen zijn niet echt geleerd lijkt het. Wat wil de mens? De mens wil ook leven maar is er een meester in om zijn omgeving te vernietigen, om het leven van anderen, die hij zo hard nodig heeft, onmogelijk te maken.
Vanuit de plant gezien is een boek voor iedereen die houdt van de natuur, voor de lezers van Peter Wohlleben, Rachel Carson (Silent Spring (Dode lente)), Annie Proulx (Schorshuiden), John Muir, Robert Macfarlane, Colin Tudge (Het verborgen leven van bomen), Richard Powers (Tot in de hemel) en de vele anderen die schrijven over dit onderwerp. Zij proberen mensen bewust te maken van de noodzaak van natuur - en met name van planten - voor onze eigen overleving. Vanuit de plant gezien is een aanklacht tegen de massale moord op plantaardig leven en op alles wat afhankelijk is van die planten, en uiteindelijk dus ook op onszelf. Iedereen die wil leven, en dus wil samenleven, zou dit boek moeten lezen.
Auteur: Arjen Mulder
Uitgever: Arbeiderspers
ISBN: 9789029511377
**** non-fictie ecologie
1
Reageer op deze recensie