Te luchtig voor deze realiteit

De Nederlandse auteur Dave Goldstein lijkt van alle markten thuis. Het leger, gitaar spelen en psychologie studeren. Daarna pas vond hij een passie in lezen en schrijven. Vele verhalen, columns en enkele kinderboeken gingen vooraf aan zijn eerste YA-roman, 15 3/4. 

Lina heeft het thuis niet altijd even gemakkelijk. Communicatie tussen haar en haar ouders loopt niet soepel en ondanks dat ze goede cijfers haalt op school, zit de mentor ook achter haar veren. Gelukkig heeft ze een superleuke jongen leren kennen. Als ze samen is met hem, kan ze die al die dingen even vergeten. Er is alleen één probleem hij is negentien en Lina nog maar vijftien en driekwart. Dat betekent dat sommige dingen strafbaar zijn totdat ze zestien is. Maar daardoor laat ze zich niet uit het veld slaan. Ze bedenkt een plan, want liefde overwint alles. Toch? 

De schrijfstijl van Goldstein is vanaf de eerste bladzijde direct, spontaan en goed te volgen. Hij zorgt ervoor dat Lina’s personage enigszins herkenbaar en realistisch overkomt, en dit maakt het lezen van het verhaal gemakkelijk. De korte hoofdstukken dragen ook bij aan het snelle tempo. Het feit dat het boek nog geen tweehonderd pagina’s bevat, nodigt zelfs minder fanatieke lezers uit om dit boek op te pakken. Met een vrolijke en redelijk romantische cover, springt deze er ook wel tussenuit voor de doelgroep: jongere vrouwelijke lezers. 

Er worden regelmatig tijdsprongen gemaakt, maar die komen niet altijd even duidelijk naar voren. Na een alinea wordt pas duidelijk dat er een terugblik heeft plaats gevonden. Verder worden sommige heftige gebeurtenissen snel weggemoffeld of niet duidelijk uitgewerkt, zoals een mogelijke miskraam – terwijl de aanval van een zwaan en de gevolgen daarvan bijna tien pagina’s in beslag nemen. Dit lijkt niet helemaal in evenwicht. 

Er komen wel veel verschillende onderwerpen in het verhaal aan bod. Naast verliefdheid is ontucht een hoofdthema. Een meerderjarige jongen in relatie met een minderjarig meisje. Het komt vaker voor en dit verhaal laat op een serieuze manier zien wat de ontwikkelingen en gevolgen hiervan kunnen zijn. Het belicht de werkelijkheid en laat de ongeremdheid tussen twee jonge geliefden zien. Ook ouderlijk gezag komt aan de orde: Lina is opgegroeid in een negatieve sfeer, een grauw gezin. Ze kan de laatste keer dat ze een knuffel van haar moeder heeft gekregen nauwelijks herinneren. Dit is behoorlijk heftig om te lezen, maar laat inzien dat niet iedereen perfect is. 

‘Ik ben niet gestoord in mijn ontwikkeling. Ik zit in mijn examenjaar en sta gemiddeld een 8. Mijn emotionele ontwikkeling is wél verstoord, maar dan in positieve zin. Door Melvin ben ik een beter mens geworden omdat ik mezelf kan zijn.’

Erg spannende situaties vinden niet zozeer plaats, maar onwetendheid over hoe het tussen Lina en Melvin zal eindigen, zorgt ervoor dat het boek in één zit uitgelezen kan worden. De korte en soms humoristische dialogen waarin even goed serieuze onderwerpen aan bod komen, zijn dusdanig luchtig geschreven dat diepgang hierin af en toe mist. De discussies die Lina met haar ouders voert zijn eigenlijk best wel heftig, maar de auteur heeft er een draai aan weten te geven om het minder beladen over te laten komen. Op die manier kunnen de gebeurtenissen misschien minder serieus genomen worden, maar het einde van het verhaal brengt de ernst van de situatie terug. Het zet de feiten even op een rijtje en laat je terugblikken op de gebeurtenissen in het verhaal. 

Een iet wat te luchtig verhaal over een serieuze realiteit tussen twee jonge mensen in de bloei van hun leven en hun verliefdheid. Maar niet alles gaat over rozen en Goldstein verwerkt de gevolgen ervan in 15 3/4.