Verschrikkelijk en mooi, maar ook verschrikkelijk mooi

Lissa heeft niet lang meer te leven. Ze is ernstig ziek en kan nauwelijks meer haar bed uit. Maar voordat ze afscheid neemt van alles en iedereen bedenkt ze een laatste doel. Een groot en heel belangrijk doel dat moeilijk zal zijn om te behalen. Maar Lissa is ervan overtuigd dat haar dit gaat lukken voordat ze er niet meer is.

Toen ik aan het verhaal begon, had het me meteen in zijn greep. Lissa heeft kanker en heeft niet lang meer te leven. Dat is vanaf het begin af aan duidelijk. De auteur spreekt vanuit Lissa in het eerste hoofdstuk even direct tegen de lezer om te zeggen dat dit verhaal geen goede afloop kent en dat Lissa ook daadwerkelijk doodgaat. Dit lijkt misschien een enorme spoiler, maar de titel zegt eigenlijk al meer dan genoeg. En zo weet je als lezer direct waar je aan toe bent als je in dit boek begint.

Het boek is geschreven voor jeugd vanaf een jaar of 13/14 en hoewel de toon, zeker in het begin van het verhaal, nog vrij licht is, is dit niet zomaar een onderwerp dat voor veel jongere lezers geschikt is. Maren Stoffels gaat de angst, de pijn, het verdriet niet uit de weg en dat is een enorme kracht in dit verhaal.
Ja, er worden zo nu en dan grapjes gemaakt, maar dat maakt Lissa, haar ziekte en de andere personages alleen maar levendiger en realistischer. Lissa is echt iemand die op de slechtste dagen nog een lichtpuntje kan vinden ook al gelooft ze het zelf niet altijd. Maar dat lichtpuntje wordt in dit boek steeds groter, hoewel het einde steeds sneller nadert.

Het hele concept van een ziek meisje achter een raam dat een soort ruilhandel begint met één enkel doel voor ogen, is uniek en verrassend. Hoewel we Lissa als lezers nooit als ‘niet ziek meisje’ hebben gekend, krijg je toch het gevoel dat daar steeds meer van haar in door schemert terwijl ze haar laatste wens in vervulling probeert te laten gaan. Dit komt vooral door Ellen, een leeftijdsgenootje dat Lissa door haar raam leert kennen. Ze groeien in korte tijd steeds dichter naar elkaar toe. En ze helpen elkaar bewust en onbewust op heel veel vlakken.

Na verloop van tijd, terwijl de ruilhandel vordert, lijkt het alsof het geluk wel heel erg aan Lissa en Ellens kant staat. Heel veel mensen zijn behulpzaam, iets wat we soms juist in deze tijd een beetje missen met alle digitale ontwikkelingen. Maar goed, het ene item wordt geruild voor een nóg bijzonderder nieuw item, etc. Het geluk lijkt wat dit betreft helemaal aan hun kant te staan. Maar dan gebeurt het toch; een enorme tegenslag. Meer zal ik er niet over zeggen wat spoilers betreft. Die tegenslag zorgt er niet alleen voor dat je nog meer hoop gaat koesteren en het boek niet meer weg kan leggen. Het lijkt ook alsof die tegenslag recht tegenover Lissa’s ziekte staat. Niets in het leven is te voorspellen en soms gaat het nou eenmaal niet zoals je hoopt of wilt. Net als het eind van het boek. Je hoopt zo op een goed eind, maar dat was je vanaf de eerste pagina al afgenomen. De emotionele momenten in dit boek, en dat zijn er best wel een hoop, zijn verschrikkelijk en mooi. Ze zijn verschrikkelijk mooi.

Laten we het ook even hebben over de prachtige uitvoering van dit boek. Niet alleen is de cover, de flap en de onderliggende hardcover prachtig vormgegeven. Ook het binnenwerk is mooi. De randen van iedere pagina zijn versierd met dunne lijntjes die figuurtjes vormen. Figuurtjes die overal op en in het boek terugkomen. Ze hebben voor ons geen speciale betekenis, behalve dat je ze uiteindelijk volledig aan dit boek gaat linken. Maar goed, ik zou nog veel langer over dit boek door kunnen praten, want echt, het is een pareltje van buiten én van binnen.

Aan het eind het verhaal, wanneer de tranen nog in je wimpers hangen of op je wangen liggen en je de brok in je keel weg probeert te slikken, heeft Maren Stoffels me nogmaals verrast. In het nawoord wordt het namelijk nóg iets echter en persoonlijker. De 27 dagen van Lissa zijn niet zomaar 27 dagen. Maren Stoffels schreef dit boek in 27 dagen, het aantal dagen dat haar beste vriendin nog had nadat ze door de artsen was opgegeven. Door deze toevoeging wordt het boek nog echter, levendiger, emotioneler en aangrijpender. Met de hoop dat Maren Stoffels mijn recensie tot het laatste woord leest: dankjewel voor het schrijven van dit verhaal.

Nog 27 dagen leven is een aangrijpend verhaal voornamelijk over jonge mensen, maar ook over oudere mensen, over leven en dood, over vriendschap en familie, over hoop en afsluiting. Dit is een boek dat iedereen zou moeten lezen.