Van verwarrend naar spannend en intens

Violet Sorrengail bevindt zich al bijna anderhalf jaar op het Basgiath Oorlogscollege. Ze zou eigenlijk nog lessen moeten volgen, maar de strijd is begonnen en vijanden van buiten en binnen de muren van het college dienen zich aan. Al snel lijkt dat Violet bijna niemand meer kan vertrouwen. Ze kan zelfs niet meer met alles bij Xaden terecht en met al het naderende onheil moet ze elk beetje verstand, kracht en geluk bij elkaar schrapen om te overleven.

De eerste hoofdstukken uit dit boek best wel een beetje verwarrend. Er zijn in het begin namelijk ontzettend veel namen, er gebeurt veel en er zijn heel veel plannen al dan niet in werking gesteld. Als lezer ben je in het begin eigenlijk maar op één ding gefocust en dat is hoe het nu verder moet tussen Violet en Xaden. Want na die alles veranderende gebeurtenis lijkt niets meer hetzelfde. Maar tijdens het lezen lijkt het net alsof die verandering helemaal niet zo extreem is dan we hebben geïnterpreteerd.

Langzaam maar zeker verschuift de focus van al die personages, alle plannen en alle gebeurtenissen meer naar de relatie tussen Violet en Xaden, momenten waarop iedere lezer met smacht zit te wachten, maar door de verandering in Xaden eigenlijk maar weinig voorkomen. Voor iedereen die in mijn recensie wil lezen dat dit een ‘Fifty Shades of Dragons’ boek is, ik moet je echt teleurstellen. Want als we de romantiek en spice bij elkaar optellen dat maar zo’n 5% van alle ruim 700 bladzijdes. Door wat Xaden heeft opgeofferd en waardoor hij veranderd is, brengt in elk geval wel de nodige spanning mee. Hij wil samen zijn met Violet en zij met hem, maar er zit een enorm risico aan vast. De mogelijkheid dat er iets fout kan gaan geeft al een geweldige spanning, laat staan de rest van het plot. De momenten waarop Xaden en Violet samen zijn, zijn de momenten waarop ik veruit het meest naar uit keek. Nu zijn de onderlinge gesprekken die ze op afstand voeren met elkaar en hun draken natuurlijk ook erg tof en geweldig om te lezen. Maar als ze daadwerkelijk samen zijn in hun huidige situatie, daar keek ik telkens naar uit.

Zoals uitgeverij Zomer & Keuning mooi adverteert is Fourth Wing een slow burn enemies to lovers, Iron Flame een romantasy boek over draken met een cliffhanger en gaat deel drie Onyx Storm over o.a. een groot geheim en een queeste. Beter samenvatten dan dat gaat bijna niet. De queeste is uitgestrekt over bijna heel het boek, want de ontdekking die ze hebben gedaan over Andarna brengt een hoop nieuwe vragen met zich mee. Op zoek naar antwoorden reist Violet met en zonder Xaden maar altijd met teamgenoten en/of vrienden rond. Zo komen ze voor verschillende verrassingen te staan. Tijdens de queeste komen er telkens weer nieuwe vragen en andere worden soms beantwoord. Al met al lijkt die queeste best wel wat tijd in beslag te nemen en hoewel dit boek niet tekort schiet aan spanning en actie, maken die wel een golvende beweging. Ze worden regelmatig afgewisseld door rustigere momenten waarin je interesse soms een beetje kan afzwakken.

Maar dan is plotseling het moment daar. Het moment waarop je ervan uitgaat dat Violet, Xaden en wij als lezers heel veel antwoorden zullen krijgen. Vanaf dat moment blijft de interesse in het verhaal en de ontwikkelingen ongeveer een constante met een enorme piek aan het eind. Dat eind, daar moeten we het toch ook even over hebben. Want als je denkt dat de cliffhanger in Iron Flame een verschrikking was om een boek op te eindigen, dan heeft Yarros nog wel wat voor ons in petto. Dit open einde is enorm verrassend maar ook verwarrend. Toen ik aan hoofdstuk 66 begon had ik namelijk het gevoel dat ik een paar hoofdstukken had overgeslagen. Pas in de laatste paar zinnen van het boek wordt duidelijk dat dat ook daadwerkelijk de bedoeling is, waardoor je alleen maar verbaasder en verwarder achter blijft.

Rebecca Yarros heeft ons een hele hoop uit te leggen in het vierde deel, dus kom maar op!