Interessante opbouw met matig einde

De titels van de boeken van Margje Woodrow liegen er niet om: kort, krachtig en aantrekkelijk voor jongeren. Shame on you is de nieuwste jeugdthriller van deze Nederlandse auteur. Na jaren voor de klas te hebben gestaan heeft ze de pen opgepakt en dat leidde onder andere tot co-schrijverschap van het 3PAK van de Boekenweek van Jongeren in 2019 en in 2021 tot de Prijs van de Jonge Jury voor Fake trip.

Indy, Sharon, Jayden, Daan en Marlon besluiten in een wilde bui om ’s nachts stiekem een vakantiepark in te sluipen en een huisje te bemachtigen. Maar niemand had kunnen voorspellen wat er vervolgens gebeurt. Het blijkt dat iemand hen in de gaten houdt en hen iets betaald wil zetten. De vrienden hebben geen idee wat er gaande is, maar dit is in elk geval wel zeker: niemand zal ontsnappen. Iedereen moet boeten.

Vanaf het begin is de opbouw van het boek direct duidelijk. Wisselende perspectieven en hier en daar een verrassend, kort en spannend stukje geschreven vanuit de dader. In de eerste hoofdstukken is er kans om de hoofdpersonages te leren kennen. Ze gaan ondertussen op weg naar het bos dat grenst aan het vakantiepark en de verschillen binnen de vriendengroep worden hier en daar al aangehaald. Net als bepaalde elementen uit het verleden, dingen waar ze spijt van hebben of narigheid waar ze liever even niet aan willen denken. Inhoudelijk wordt daar nog niet verder op in gegaan, maar het geeft in elk geval alvast een voorproefje.

Gaande het verhaal worden de personages levendiger en de onderlinge relaties worden duidelijker. Ook komen er namen van personen langs die niet aanwezig zijn, maar er wellicht iets mee te maken hebben. De spanning wordt opgebouwd door de wisselingen in perspectieven en door hier en daar bepaalde personages zich verdacht te laten gedragen. Dit werkt in het begin prima, maar na verloop van tijd wekt het ook wel wat verwarring op. Er blijven zoveel opties open dat het op een gegeven moment door elkaar begint te lopen en je geen idee meer hebt welke kant het nou op gaat.

De schrijfstijl zorgt er overigens wel voor dat het allemaal vlot te lezen is, ook de korte en afwisselende hoofdstukken dragen daar aan bij. Veel van deze eindigen op een vrij spannend moment, waardoor er altijd nog wel een extra hoofdstuk gelezen kan worden. Het extra element in de vorm van de QR-codes die het voor jeugdige lezers nog wat aantrekkelijker kan maken, is uniek maar heeft wellicht niet voor elke lezer een meerwaarde. Verder deinst Woodrow niet terug om bepaalde zwaardere thema’s aan bod te laten komen, van (online) pesten en fatshaming tot ziektes en rouwverwerking. Deze toevoegingen voelen realistisch, maar voeren niet de boventoon. De focus in het verhaal blijft op de spanning, het vinden van de dader en de angst voor wat er nog staat te gebeuren.

Naarmate het einde in zicht komt, heerst er nog steeds onduidelijkheid. Tot bijna op het allerlaatste moment blijft de identiteit van de dader onbekend. Zo kan er twijfel ontstaan of je specifieke voorgaande details hebt gemist, omdat er de vinger niet opgelegd kan worden wie nou precies verdacht kan worden en wie niet. Dit wekt aan de ene kant interesse op, anderzijds ook frustratie omdat de clou telkens uitgesteld wordt. En die uiteindelijke clou heeft een goede achterliggende geschiedenis die toevoegt aan de diepgang van het verhaal. Toch voelt het ook als een anticlimax omdat er heel wat herhaling in naar voren komt. Dit zwakt de opgebouwde spanning dan weer een heel stuk af.

In Shame on you bouwt Woodrow de spanning steeds een beetje meer op maar eindigt het verhaal met een matige climax.