Een verhaal vol liefde en emotie

Voor Yasmin is de tweede titel in de YA|XS reeks van uitgeverij Best of YA waarin toffe maar korte verhalen van Nederlandse auteurs centraal staan. Esther Walraven, auteur van onder andere Daan & Nadia (2016), snijdt onderwerpen als verlies, rouwverwerking en vriendschap aan.

Na een heerlijke wintersport met haar familie, komt Myrthe’s beste vriendin plotseling te overlijden door een onbekend virus. Nu Yasmin er niet meer is, verliest Myrthe de wil om door te gaan zonder haar. Ze kan haar bed nauwelijks meer uit en wanneer het besef uiteindelijk tot haar doordringt, vraagt Myrthe zich af of zijzelf schuld heeft aan de dood van haar vriendin. Het is zo oneerlijk dat Yasmins leven ineens eindigde terwijl Myrthe er wel nog is. Ze ziet het nut van naar school gaan en met leeftijdsgenoten praten eigenlijk niet meer in en sluit zich voor alles en iedereen af. Ondanks haar wanhoop, besluit Myrthe om een brief te schrijven aan haar beste vriendin. Tijdens het schrijven probeert ze te verwerken wat er is gebeurd en zo haar leven langzaam weer op te pakken. Maar dat is niet het enige wat ze ervoor nodig heeft.

Na een aangrijpende introductie met een deel van de brief aan Yasmin, is de toon van het verhaal direct gezet. De emoties, gevoelens en rouw komen al sterk naar voren. Het hele verhaal is vanuit Myrthe’s perspectief aan Yasmin geschreven. Op die manier lijk je als lezer deel uit te maken van het verhaal, je raakt er als buitenstaander ineens bij betrokken en alles wat Myrthe beschrijft is niet uit de weg te gaan. Het verhaal heeft hierdoor een zeer direct en intrigerend vertelperspectief. Iets dat misschien niet alle lezers zal aanspreken, maar na enkele hoofdstukken wel al begint te wennen.

Het taalgebruik is vrij simpel, direct en gemakkelijk te volgen. Daarnaast is het verhaal opgedeeld in korte hoofdstukken, met elk een bijpassende titel. De hoofdstuktitels geven wel wat weg van wat er in het hoofdstuk gaat gebeuren. Dit geeft de lezer enerzijds alvast een inkijkje, maar zorgt er anderzijds ook voor dat de verhaallijn wat te voorspellen is. Toch weet de auteur enkele verrassende elementen in het verhaal te verwerken. Zoals de invulling van de gedachtegangen van Myrthe en de beslissingen die ze neemt.

Er wordt hier en daar teruggekeken op herinneringen uit de vriendschap tussen Myrthe en Yasmin, maar die lijkt toch nog wat gaatjes te bevatten. Alsof de twee meiden elkaar toch niet zo goed kenden als het verdriet en de rouwverwerking van Myrthe laten blijken. Dit kan voor een deel bij de leeftijd van de personages horen, zoals in het verhaal benoemd wordt dat ze het eigenlijk nooit over hun toekomstplannen hebben gehad. Het laat anderzijds ook inzien dat je lang niet alles van elkaar hoeft te weten om een sterke vriendschappelijke band met iemand te kunnen hebben.

'Ik vluchtte naar boven. Met een ruk trok ik de gordijnen dicht. Het contrast tussen het felle zonlicht dat naar binnen viel en de donkere wolk in mijn binnenste was te groot. Het paste gewoon niet.'

Myrthe’s rouwverwerking is niet alleen heel emotioneel en aangrijpend, maar het zet ook aan tot denken. Bijvoorbeeld over hoe jij misschien zou reageren in een dergelijke situatie. De vlotte schrijfstijl zorgt ervoor dat anderen zich gemakkelijk in het verhaal kunnen verplaatsen, terwijl lezers die bekend zijn met een soortgelijke situatie er herkenning, begrip en troost uit kunnen halen. Sommige momenten van verdriet en pijn worden op simpele maar visuele wijze beschreven, waardoor de ernst van Myrthe’s gevoelens goed overkomt.

Voor Yasmin is een kort verhaal van net over de 100 pagina's maar er zit veel liefde en emotie in. Samen met het ongebruikelijke maar sterke vertelperspectief is het een verrassend en aangrijpend verhaal over verlies.