2-Boek - jeugdlit 12-15 - Ik kan nog steeds niet vliegen

Boeksamenvatting
Anna Woltz - Ik kan nog steeds niet vliegen

Feitelijke gegevens
Auteur - Anne Woltz
Titel - Ik kan nog steeds niet vliegen
Uitgeverij - Em. Querido’s Kinderboeken Olaats en het jaar van uitgave - Amsterdam, 2017
Genre - Historische roman - Jeugdliteratuur 12-15 jaar
Aantal pagina’s - 176 pagina’s

Samenvatting
Luuk en Ida gaan, samen met in totaal vijfhonderd kinderen, in vrachtwagens naar Denemarken. Luuk en Ida komen bij dezelfde gastgezin terecht.
Zowel Luuk als Ida hebben beiden zorgen die ze met zich meedragen. De moeder van Luuk is verpleegster geworden in het verzet en is toen vreemd gegaan. Luuk kan daarom niet omgaan met meisjes die zich leuk kleden. Ida zorgt voor haar moeder en broertjes en zusjes. Ida is bang om aan te komen, alle gezonde mensen werden in de oorlog opgepakt om te gaan werken.

Titelverklaring
P. 74
Ida:
‘Vijf jaar lang,’ zegt ze, ‘dacht ik elke dag: als het maar voorbij is, dan komt alles goed. Als we straks vrij zijn, dan is alles mogelijk. Dan kan ik vliegen.’
‘En?’ vraagt hij.
Ze kijkt omhoog. ‘Het is voorbij nu. Maar het is niet goed gekomen. Ik kan nog steeds niet vliegen.’
De titel gaat om de zoektocht naar geluk en naar jezelf.

Vliegen heeft in het begin te maken met een vlucht. Ida wil de realiteit ontvluchten, ze wil niet accepteren dat haar vader dood is.
In het midden, als ze van de hooiberg afspringen, staat vliegen voor hoop.
Aan het einde staat vliegen voor haar ontluikende gevoelens voor Luuk.
Ik denk dat de schrijfster daarom voor het werkwoord vliegen heeft gekozen in haar titel. Je kan het op heel veel manieren uitleggen.

Personages

Luuk - gaat naar Denemarken, is dertien jaar. Zijn moeder werkte in het verzet, als verpleegster. En zijn moeder ging vreemd met iemand anders. Daarom vindt Luuk dat vrouwen en meisjes zich niet op een bepaalde manier mogen kleden.

Ida - gaat naar Denemarken, zij is twaalf jaar. Zorgt in Nederland altijd voor haar broertjes en zusjes. Is de oudste.
Komt heel streng over. Is heel mager.
Voelt zich schuldig dat ze te eten heeft.

Far - vader in Denemarken
Mor - moeder in Denemarken
Kirsten - dochter van zestien. Maakt vaak ruzie met haar vader.
Rasmuss - zoon van twintig
Soren - zoon in het veld, tweelingbroer van Rasmus
Tove - hond van Denemarken
Pelgrim - het paard in Denemarken, waar Ida zich aan gaat hechten

Tijd en ruimte
Het verhaal speelt zich af net na de tweede wereldoorlog. Het begin speelt zich af in Nederland, maar het grootste gedeelte speelt zich af in Denemarken. Misschien koos de schrijfster hiervoor, als metafoor voor een weids en mooi landschap. Waar Ida en Luuk weer zichzelf terugvinden.

Vertelperspectief

Het verhaal is geschreven in de ik-vorm. Leuk, hoe het boek vanuit twee gezichtspunten is geschreven: vanuit Luuks en vanuit Ida’s oogpunt. De hoofdstukken wisselen om en om van personage.

Schrijfstijl
De auteur schrijft heel beeldend. Zo kan je je bijvoorbeeld goed voorstellen hoe het leven in Denemarken eruit moet hebben gezien.
De auteur gebruikt veel bijvoeglijke naamwoorden, om alles te beschrijven.
Daarnaast heeft ze veel humor. En maakt ze het verhaal ook emotioneel.

Heel realistisch verteld, over hoe het leven in een oorlogstijd moet zijn geweest.

Thema van het boek
Over vrijheid en jezelf terugvinden. Daarnaast speelt (ontluikende) liefde ook een rol in het boek. De personages ervaren verliefdheid voor de eerste keer lijkt wel.
Motieven: Luuk is minder stoer dan je denkt. Ida blijkt een gevoelig meisje te zijn.

Wat vond ik ervan?

- [ ] Door dit historische boek wordt geschiedenis een stuk toegankelijker voor de jeugd.
- [ ] De alinea’s springen in, dit maakt het boek leesbaar. Je hebt niet het gevoel dat je lappen tekst leest.
- [ ] Het is spannend, waarom Ida zo moeilijk doet en waarom ze de Moffen verdedigt.
- [ ] Heel aangrijpend verhaal. Het gaat over volwassen worden, over ontluikende gevoelens. Over acceptatie van het leven. En vooral over hoop. Ik dacht dat dit boek ging over vrijheid, maar het gaat over hoop.


P. 32 - Onverwachts romantisch
Gisteravond, toen ze samen een verhaal voor Sjoukje bedachten, vond Luuk haar nog aardig. Maar wanneer ze de grenspost voorbij zijn en Duitsland binnenrijden, begint hij te vermoeden dat Ida krankzinnig is.

P. 36 - Dit stukje raakte me echt, wie is er goed en fout in een oorlog?
‘Kijk toch uit je ogen,’ roept ze. Ze wijst naar buiten. ‘Die mensen hebben geen huis meer en ze komen bijna om van de honger. Denk je echt dat zij oorlog wilden? De helft van die kinderen was niet eens geboren toen de oorlog begon!’

P. 46 - Humor
Hoe is Nederland in hemelsnaam op het idee gekomen om zielige kinderen naar een vreemd land te sturen en ze daar over te leveren aan onverstaanbare Denen?

P. 55 Luuk troost Ida vaak
‘Denk je,’ vraagt hij, ‘dat ze thuis nog blijer zijn, als je over drie maanden nog magerder thuis komt dan je nu al bent?’

P. 86 - Realistisch
Wanneer Luuk en Ida naar Denemarken reizen, hebben ze een kartonnen kaart om hun nek, met daarop hun geboortedatum, naam van de ouders, eigen naar en de plaats in Denemarken waar ze naartoe gaan.

P. 100 - Emotioneel
Heel voorzichtig, bijna zonder te bewegen, voelt ze aan haar arm. Ze was er al bang voor: er zit weer een beetje vlees op. Ze zullen haar meenemen, dat is zeker. Misschien zal ze in een metaalfabriek moeten werken. Of aan het front.

P. 103 - Heel realistisch
‘Is de kleine koe goed?’ Vraagt Ida bezorgd. Ze kent het Deense woord voor kalfje nog niet.

P. 112 - Ruzie
Luuk: ‘Ik ken hem niet eens, en toch komt hij mij zo de keel uit dat ik wou dat hij dood was!’

P. 154 - Romantisch
Hij blijft naar Ida kijken.

P. 162 - Emotioneel - omwenteling van Ida
De nieuwe baby … geeft het haar hoop. Opeens begrijpt ze dat het nog niet voorbij is, wanneer er een gevecht verloren is. Er komen altijd weer nieuwe verhalen.

P. 167 - Humor
Ze heeft het in haar hoofd gehaald dat ze in haar eentje de volledige garderobe van Kirstens baby bin elkaar moet breien.

P. 169
Dan vlieg je door de lucht met een wonderlijk gevoel in je buik, en daarna land je diep in het droge, geurige hooi.

P. 172 - Emotioneel
Hij denkt aan de man van tachtig die hij ooit zal zijn. De man die zich koeien, paarden en appelbomen zal herinneren, die er dan allang niet meer zijn.

P. 176 - Humor
Wie wil er nou Ida Drie heten?

P. 176
Hij knikt en blijft haar aankijken. Ze krijgt er een wonderlijk gevoel van in haar buik. Alsof ze vliegt.