Teveel onnodige woorden

Het derde boek van Patrick Redmond gaat over twee hoofdpersonen: Ronnie en Susan. Ronnie is het onwettige kind van een arme moeder, hij groeit grotendeels op bij een vervelende tante omdat zijn moeder elders de kost verdient als gezelschapsdame. Ronnie en zijn moeder hebben een erg sterke band, maar zijn misschien wel teveel op elkaar gericht. In het tweede deel van het boek maken we kennis met Susan, een vrolijk meisje. Haar vrolijkheid slaat echter snel om na de dood van haar vader. Moeder hertrouwt met een man die bepaald niet het beste voor heeft met Susan. Uiteindelijk ontmoeten Susan en Ronnie elkaar wanneer ze pubers zijn. Ronnie ziet in Susan een zielsverwant. Beide zijn getekend door hun vreemde jeugd en er ontstaat een diepe relatie. Hun zielsverwantschap zorgt er voor dat ze in staat zijn af te rekenen met het verleden en moord wordt daarbij niet geschuwd. Ronnie blijkt echter de grenzen totaal uit het oog te verliezen en dit leidt uiteindelijk tot een gruwelijke climax.

Oogappel is een boek dat feitelijk gaat over de gevolgen van een problematische jeugd. Zowel het ervaren van teveel liefde als te weinig liefde hebben een negatieve uitwerking op deze hoofdpersonen. Het boek geeft een mooie schets van de achterliggende socialisatie processen en mechanismen die gaan werken wanneer kinderen bloot worden gesteld aan het ziekmakende gedrag van volwassenen. Dit thema is geloofwaardig uitgewerkt en je ziet als lezer duidelijk welke gevolgen het heeft. Wat echter stoort is dat het zo vreselijk lang duurt voordat de climax komt. Al snel verwacht je dat Ronnie en Susan elkaar zullen gaan ontmoeten en dat de samensmelting van hun ervaringen nieuw leven in het boek zal gaan blazen. Maar pas na ruim 300 pagina’s is het zover. En dan hebben we al vele hoofdstukken hetzelfde gelezen: hoe Ronnie Sunshine zogenaamd het zonnetje in huis is en hoe moeilijk Susan het wel niet heeft met haar stiefvader. Dat duurt allemaal te lang en dat is jammer. Want het plot zit goed in elkaar, de uiteindelijke ontknoping is spannend en Redmond schrijft heel beeldend. Een boek met een mooi thema dus, maar jammer dat er teveel onnodige woorden worden verspeeld voordat de climax komt.