Een rollercoaster vol beelden en gedachten.

Over de auteur:
Hanneke behaalde haar Bachelor scenografie aan de Academie van Schone Kunsten in Tilburg (NL)
Haar eindwerk werd geëxposeerd tijdens het theaterfestival ‘Boulevard of broken dreams’ in Den-Bosch (NL) en bij ‘La Strada’ tijdens de Gentse feesten.
Dit inspireerde Hanneke ook in haar verdere werk.
Ondertussen werkt Hanneke al zeker 20 jaar in het theater als freelance scenografe voor verschillende gezelschappen, zoals Compagnie de Koe, Kunstencentrum Vlaams Fruit, Ludvig producties, Studio 100. Maar ook verschillende musical producties waaronder Ben X waarvoor ze genomineerd werd en haar werk mocht exposeren in Cardiff World stage design 2013. Ook van de filmwereld mocht ze proeven als artdirector en setdresser.
Naast haar werk als scenografe werkt Hanneke aan haar eigen projecten zoals klein design, notitie in beeld, Miss Blue Sky en staat ze sinds 2016 ook zelf op het toneel bij gezelschappen Ludvig producties, Anima Vinctum, e.a.

Recensie:
Loes de Haan; een ongelukje, een niet geplande dochter, een dromer, super onzeker, met gevoelens en gedachten die gaan als een balletje in een flipperkast. Na allerlei akelige gebeurtenissen zijn haar ouders gescheiden. Ze blijft bij haar moeder wonen en gaat soms in de weekenden naar haar vader, omdat het moet. Ze wordt gepest op school, en heeft maar één echte vriend; Arend. Met hem brengt ze veel vrije momenten door. Hij neemt haar zoals ze is. Op een dag komen ze in het bos een zwarte wolf tegen…en dat zal niet de laatste keer zijn…
Intussen gaat het van kwaad naar erger met Loes. Ze wordt steeds magerder en kan nog amper eten. Ze blijkt een eetstoornis te hebben, wat meteen verklaart waarom haar lichaam onderontwikkeld is. Ze zal moeten gaan eten, of een gedwongen opname volgt. Wat volgt is een zware strijd om uit deze negatieve spiraal te komen. Langzaamaan weet ze, met de juiste begeleiding, haar eetstoornis te overwinnen en vat te krijgen op haar rondvliegende gedachten en beelden.
Intussen heeft ze ook kennis gemaakt met meneer Boom, een zonderlinge eenzaat die alleen in het bos woont. Hij weet altijd precies te benoemen wat er in Loes omgaat.
Als ze op een dag van haar vader een oud fototoestel krijgt, ontdekt ze dat ze veel feeling voor fotografie heeft. Ze besluit naar de Academie te gaan om fotografie te gaan studeren, gesteund door meneer Boom en Arend. Ook daar zijn ze enthousiast over haar werk, hoewel Loes vaak het gevoel heeft tegengewerkt te worden. Ze wordt hier erg onzeker van en krijgt ernstige lichamelijke klachten. Als haar vader dan plots sterft, gaat het met haar gezondheid van kwaad naar erger. Ze probeert van alles te verdoezelen, maar belandt uiteindelijk toch in het ziekenhuis. Haar lichtpuntje op dat moment is een pianist, Ton, die ze heeft ontmoet. Maar die ontmoeting doet haar wel twijfelen aan haar gevoelens voor Arend.
Wat is er toch met Loes aan de hand? Ligt het aan haar of is er wel degelijk een medisch probleem. Waar is meneer Boom ineens? En waar komt die wolf in de stad nu ineens vandaan? Wat met het aanbod van haar pianist, om met haar de wijde wereld in te trekken…. Zoveel vragen, zoveel chaos in haar hoofd…. Het antwoord vind je in Wolf, wolf hoe laat is het?
Een magisch-realistisch verhaal. Niet direct het genre dat ik vaak lees. Een uitdaging dus. En wat voor één! Gevoelens die alle kanten opvliegen, net zoals haar gedachten. Mensen, dieren of andere dingen die ze plots ziet, of toch weer niet?
Geen boek om even snel tussendoor te lezen. Dat had ik al snel begrepen. Ik moest hier toch even écht de tijd voor nemen, en regelmatig even de boel laten bezinken.
Er zaten héél veel herkenbare dingen in; soms was het of je over jezelf aan het lezen was. Zéker een aanrader voor opgroeiende pubers en jongeren. In die levensfase verandert er namelijk héél veel. Er wordt veel van jongeren verlangd en hun positie in de huidige drukke maatschappij wordt steeds belangrijker. Hoe passen zij in dit geheel? Dus zeker een boek waarin deze jongeren zich in gaan herkennen…
Ik was in ieder geval aangenaam verrast. Ik heb ervan genoten, ondanks het moeilijkere thema. Het las evenzeer vlot en aangenaam, en de niet te lange hoofdstukken vond ik ook een pluspunt.