Lezersrecensie
Het lot van de familie Gold?
Chloe Benjamin is een Amerikaanse schrijfster, geboren in San Francisco, CA. Dit is haar tweede boek en het is inmiddels een New York Times Bestseller en vertaald in 30 talen. Een Nederlandse vertaling verschijnt in januari 2019. Haar eerste boek is ‘The Anatomy of Dreams’.
EEN RIJK BOEK DAT ZOWEL AANZET TOT NADENKEN OVER DE KEUZES DIE JE HEBT IN JE LEVEN EN TROOST BIEDT BIJ HET ACCEPTEREN VAN JE LOT
The Immortalists is in eerste instantie een familieroman.
We maken kennis met een gezin in New York, 1969. Beide ouders zijn nakomelingen van voor de Nazi’s gevluchte Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze hebben een bestaan weten op te bouwen in New York en hebben vier kinderen: Varya (13), Daniel(11), Klara(9) en Simon(7). In de loop van het boek volgen we de ontwikkeling van de familie door de jaren heen. Dat gebeurt afwisselend door de ogen van een van de hoofdpersonen. De eerste jaren volgen we Simon die op zoek gaat naar liefde aan de West Coast en terecht komt in een leven van nachtclubs en glamour. Klara, die een illusionist wil worden, komt terecht in Las Vegas, en Daniel volgen we in zijn carriere als legerarts na 9/11. Als laatste komt Varya aan bod die haar leven aan de wetenschap heeft gewijd.
De schrijfster heeft een aangename vlotte schrijfstijl. In een paar ‘pennestreken’ zet ze een tijdsbeeld neer, bijvoorbeeld New York ten tijde van de rellen in ‘69. Haar personages zijn geloofwaardig en worden met mededogen beschreven. Ook slaagt ze er bijzonder goed in de onderlinge verhoudingen tussen de gezinsleden en hun familie neer te zetten. Bijvoorbeeld als Simon steeds wordt gebeld door zijn familieleden, maar hen niet te woord wil staan:
“Not now, Simon thinks, not yet. If he speaks to them, their voices will reach into the warm, blissful ocean in which he’s been floating and yank him - gasping, dripping wet - onto dry land.”
Dat alles maakt dit tot een bijzonder prettig lezend boek.
Maar er is meer.
Het besluit om in de zomer van ‘69 een waarzegster te bezoeken die voor elk van hen de sterfdag voorspelt, heeft invloed op de rest van hun leven. Ieder van hen worstelt op zijn of haar eigen manier met dit geheim dat niet alleen hun eigen leven op scherp zet, maar ook de familierelaties verder onder druk zet. Dit maakt het verhaal een enerverende ervaring over noodlot, geloof en familiebanden die zowel kunnen knellen als helen. Over keuzes maken en jezelf durven zijn.
Voor mij maakte dit het boek de moeite van het lezen meer dan waard.
Het verhaal wordt extra spannend omdat onduidelijk blijft of de voorspelling uitkomt. Wat als je je leven inricht naar de voorspelling, maar deze komt alsnog niet uit? Kun je het lot ontlopen? Durf je het lot te tarten? Of is het beter het lot te aanvaarden? Maar hoe doe je dat?
Voeg daar aan toe de vele terloopse verwijzingen naar mythen, filosofie en literatuur en er ontstaat een (soms iets te) duizelingwekkende leeservaring.
EEN RIJK BOEK DAT ZOWEL AANZET TOT NADENKEN OVER DE KEUZES DIE JE HEBT IN JE LEVEN EN TROOST BIEDT BIJ HET ACCEPTEREN VAN JE LOT
The Immortalists is in eerste instantie een familieroman.
We maken kennis met een gezin in New York, 1969. Beide ouders zijn nakomelingen van voor de Nazi’s gevluchte Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze hebben een bestaan weten op te bouwen in New York en hebben vier kinderen: Varya (13), Daniel(11), Klara(9) en Simon(7). In de loop van het boek volgen we de ontwikkeling van de familie door de jaren heen. Dat gebeurt afwisselend door de ogen van een van de hoofdpersonen. De eerste jaren volgen we Simon die op zoek gaat naar liefde aan de West Coast en terecht komt in een leven van nachtclubs en glamour. Klara, die een illusionist wil worden, komt terecht in Las Vegas, en Daniel volgen we in zijn carriere als legerarts na 9/11. Als laatste komt Varya aan bod die haar leven aan de wetenschap heeft gewijd.
De schrijfster heeft een aangename vlotte schrijfstijl. In een paar ‘pennestreken’ zet ze een tijdsbeeld neer, bijvoorbeeld New York ten tijde van de rellen in ‘69. Haar personages zijn geloofwaardig en worden met mededogen beschreven. Ook slaagt ze er bijzonder goed in de onderlinge verhoudingen tussen de gezinsleden en hun familie neer te zetten. Bijvoorbeeld als Simon steeds wordt gebeld door zijn familieleden, maar hen niet te woord wil staan:
“Not now, Simon thinks, not yet. If he speaks to them, their voices will reach into the warm, blissful ocean in which he’s been floating and yank him - gasping, dripping wet - onto dry land.”
Dat alles maakt dit tot een bijzonder prettig lezend boek.
Maar er is meer.
Het besluit om in de zomer van ‘69 een waarzegster te bezoeken die voor elk van hen de sterfdag voorspelt, heeft invloed op de rest van hun leven. Ieder van hen worstelt op zijn of haar eigen manier met dit geheim dat niet alleen hun eigen leven op scherp zet, maar ook de familierelaties verder onder druk zet. Dit maakt het verhaal een enerverende ervaring over noodlot, geloof en familiebanden die zowel kunnen knellen als helen. Over keuzes maken en jezelf durven zijn.
Voor mij maakte dit het boek de moeite van het lezen meer dan waard.
Het verhaal wordt extra spannend omdat onduidelijk blijft of de voorspelling uitkomt. Wat als je je leven inricht naar de voorspelling, maar deze komt alsnog niet uit? Kun je het lot ontlopen? Durf je het lot te tarten? Of is het beter het lot te aanvaarden? Maar hoe doe je dat?
Voeg daar aan toe de vele terloopse verwijzingen naar mythen, filosofie en literatuur en er ontstaat een (soms iets te) duizelingwekkende leeservaring.
1
Reageer op deze recensie