Lezersrecensie
Een liefdesgeschiedenis van 'mytische' proporties
Ik was al eerder van plan om iets te lezen over (griekse) mythologie omdat deze aan de basis ligt van verhalen die ook nu nog steeds verteld worden en omdat er in de literatuur dikwijls naar verwezen wordt. De Ilias van Homerus met een inleiding en vertaald door De Roy van Zuydewijn staat al zo’n tien jaar in mijn boekenkast. Maar ik zag op tegen de ‘studie’ die je er volgens mij eigenlijk van moet maken om dit boek te lezen. Uiteindelijk blijkt The song of Achilles, gebaseerd op deze mythe, maar op een zodanige manier geschreven dat het zonder kennis van de Griekse geschiedenis en mythologie ook goed te volgen is, een uitkomst te zijn!
Het boek speelt in de tijd van de Trojaanse Oorlogen, de tijd van Koningen en Helden en de tijd dat de Goden en Godinnen nog op aarde onder de stervelingen leefden.
Patroclus, zoon van Koning Menoitius, wordt onterfd en verbannen naar Phthia. Daar, aan het hof van Koning Peleus, leert hij diens zoon Achilles kennen. Achilles is voorbestemd een groot krijger te worden. Hoewel ze totaal van elkaar verschillen, zowel wat betreft karakter als status, ontwikkelt zich tussen de beide jongens een diepe vriendschap die uiteindelijk in een liefdesrelatie uitmondt. Het is deze relatie die centraal staat in het boek en die door Miller liefdevol en ontroerend tot het einde toe beschreven wordt. Daarbij zijn er obstakels te overwinnen, spelen duivelse dilemma’s een rol (en werd mij duidelijk waar Shakespeare die vandaan heeft), laten de Goden op de achtergrond hun invloed gelden en blijkt dat aan het lot ook nu niet te ontkomen valt, zoals dat in een mythe hoort.
Daarnaast valt er nog meer te genieten omdat de schrijfster de personages ook af en toe woorden laat zeggen die ook kunnen worden gelezen als commentaar op onze tijd:
Chiron had said once that ‘nations were the most foolish of mortal inventions’. ‘No man is worth more than another, wherever he is from.’
Wat het boek bijzonder maakt is dat je de gebeurtenissen volgt door de ogen van Patroclus een relatieve buitenstaander in de Ilias, waardoor er voor de lezers die bekend zijn met de Ilias, een nieuwe laag aan dit verhaal wordt toegevoegd. Voor degenen die nog niet bekend zijn met de Ilias is het een geweldige manier om er kennis mee te maken.
Het boek speelt in de tijd van de Trojaanse Oorlogen, de tijd van Koningen en Helden en de tijd dat de Goden en Godinnen nog op aarde onder de stervelingen leefden.
Patroclus, zoon van Koning Menoitius, wordt onterfd en verbannen naar Phthia. Daar, aan het hof van Koning Peleus, leert hij diens zoon Achilles kennen. Achilles is voorbestemd een groot krijger te worden. Hoewel ze totaal van elkaar verschillen, zowel wat betreft karakter als status, ontwikkelt zich tussen de beide jongens een diepe vriendschap die uiteindelijk in een liefdesrelatie uitmondt. Het is deze relatie die centraal staat in het boek en die door Miller liefdevol en ontroerend tot het einde toe beschreven wordt. Daarbij zijn er obstakels te overwinnen, spelen duivelse dilemma’s een rol (en werd mij duidelijk waar Shakespeare die vandaan heeft), laten de Goden op de achtergrond hun invloed gelden en blijkt dat aan het lot ook nu niet te ontkomen valt, zoals dat in een mythe hoort.
Daarnaast valt er nog meer te genieten omdat de schrijfster de personages ook af en toe woorden laat zeggen die ook kunnen worden gelezen als commentaar op onze tijd:
Chiron had said once that ‘nations were the most foolish of mortal inventions’. ‘No man is worth more than another, wherever he is from.’
Wat het boek bijzonder maakt is dat je de gebeurtenissen volgt door de ogen van Patroclus een relatieve buitenstaander in de Ilias, waardoor er voor de lezers die bekend zijn met de Ilias, een nieuwe laag aan dit verhaal wordt toegevoegd. Voor degenen die nog niet bekend zijn met de Ilias is het een geweldige manier om er kennis mee te maken.
1
Reageer op deze recensie