Ik ben niet ziek

Eva is haar grote liefde Roy kwijtgeraakt door de oorlog in Afghanistan. Langzamerhand heeft ze haar leven weer opgepakt en is ze met haar verloofde Carlos een Italiaans restaurant begonnen in een klein plaatsje in Friesland. Op de openingsdag van hun restaurant, bezoekt het verleden haar. Een oude maat van Roy, bezoekt haar samen met zijn vriendin Nienke. Beiden brengen een verleden naar boven, waarvan ze zo hard haar best doet er niet meer aan te denken.

In Ik ben niet ziek, ik heb alleen wat meegemaakt, volgen we Eva’s leven. Haar vriend Roy is tijdens een missie in Afghanistan vermist geraakt. Jarenlang blijft ze hopen dat hij nog leeft. Uiteindelijk moet ze wel door gaan met haar leven. Ze ontmoet haar nieuwe verloofde Carlos, met wie ze een Italiaans restaurant opent in een klein plaatsje in Friesland. Dan loopt haar verleden het restaurant in; Mike, de maat van Roy en onder wiens commando hij tijdens een misse vermist is geraakt. Mike is samen met haar hartsvriendin Nienke, die ze ook jarenlang niet heeft gezien.

Het verhaal is geschreven vanuit Eva en Mike. Ook lees je hoofdstukken in het verleden in Afghanistan en in het nu (2022). Hierdoor vond ik het verhaal in het begin moeilijk te volgen. Toen ik wat beter in het verhaal zat werd dit beter. Tegelijkertijd brengen deze verschillen in POV en tijdsbestek ook de spanning in het verhaal. Je wilt weten wat er allemaal in het verleden is gebeurd en zo bleef ik lezen tot ik stapsgewijs zelf kan puzzelen hoe het in elkaar zit.

De herinneringen aan de oorlogstijd zijn aangrijpend om te lezen. Je voelt intens mee met de personen. Ook met het gigantisch grote verlies wat zowel Eva als Mike lijden door het verlies van Roy. Je voelt hun rauwe pijn en verdriet, je ziet hoe na al die jaren deze gebeurtenis nog altijd grote impact heeft op hun gevoelsleven. Daarnaast komen ook nog andere spanningen en problemen erbij.

Het verhaal wist me te boeien en aan te grijpen, ik heb het dan ook in zeer korte tijd uitgelezen. Het einde vond ik vreemd en ongeloofwaardig overkomen. De emoties die alle betrokkenen laten zien, zijn wel ontzettend goed beschreven. Ik zag het zo voor me. Zelf blijf ik nog wel met vragen achter. Hierdoor krijgt het verhaal van mij 3.5 sterren, anders waren het er 4 geweest.