Lezersrecensie
Geweldig historisch tussendoortje
Rozen & azijn speelt zich af in 1842 in Engeland. Het verhaal gaat over Rosanne, Garret en Jonathan (John). Rosanne is al jarenlang verliefd op Garret Neville, markies van Rockingham. Ieder jaar stuurt ze hem een Valentijnskaart. Zo ook dit jaar. Door een bijgeloof krijgt ze het in haar hoofd hem ‘s ochtends als eerste op Valentijnsdag te ontmoeten. Ze maakt zich ‘s ochtends vroeg klaar, maar hoort op weg naar buiten gerommel in de keuken. Ze vermoed een insluiper, en gaat er onbevreesd op af. Dit blijkt geen schurk te zijn maar Jonathan, de vriend van haar broer George. Het is antipathie op het eerste gezicht. Het lukt dus niet Garret als eerste te ontmoeten. Maar al gauw komt er een tweede plan. Garret heeft een vingar Valentijnskaart ontvangen. De boodschap is laag en gemeen. Rosanne is vastbesloten op onderzoek uit te gaan en de verzender te achterhalen voor Garret, zodat zijn goede naam niet door het slijk wordt gehaald.
De schrijfstijl van Linda is vlot en leest makkelijk weg. Het verhaal beschrijft weinig van het historische leven van die tijd, maar draait hoofdzakelijk om de personages. Deze zijn goed uitgewerkt en komen door de geweldige dialogen helemaal tot leven. Voor een kort verhaal worden er redelijk wat personages geïntroduceerd. Dit gebeurt ook best vlot achter elkaar maar ik had geen enkele moeite ze te onthouden of uit elkaar te houden. Rosanne is echt een typetje met een eigen wil, karakter en ideeën. Garret, haar Valentijn in spe (hopelijk) en Jonathan die ze overal blijft tegen komen en haar helpt in netelige situaties waarin ze zichzelf brengt.
Het verhaal heeft naast goede dialogen, ruim voldoende leuke, afwisselende en spannende gebeurtenissen die er voor zorgen dat je nieuwsgierig blijft naar hoe het verder gaat. Ik kon het verhaal niet wegleggen en las deze op mijn vrije middag in een ruk uit.
En een grote shout out naar de illustrator van Rozen & azijn. Wat een prachtige omslag. Historisch maar toch modern. Ik was meteen verliefd.
Rozen & azijn is een verrukkelijk valentijnsverhaal in een historische setting in Engeland. Precies waar ik van hou. Vroeger las ik veel historische romans van bijv. Kathleen Woodiwiss. Dit verhaal geeft me meteen herinneringen aan die tijd. Ik hoop dat Linda nog meer van dit soort verhalen gaat schrijven. Het enige nadeel aan dit tussendoortje is dat het naar mijn smaak te kort is. Het had best een complete roman mogen zijn. Grote aanrader voor iedereen die van historische feelgood uit.
De schrijfstijl van Linda is vlot en leest makkelijk weg. Het verhaal beschrijft weinig van het historische leven van die tijd, maar draait hoofdzakelijk om de personages. Deze zijn goed uitgewerkt en komen door de geweldige dialogen helemaal tot leven. Voor een kort verhaal worden er redelijk wat personages geïntroduceerd. Dit gebeurt ook best vlot achter elkaar maar ik had geen enkele moeite ze te onthouden of uit elkaar te houden. Rosanne is echt een typetje met een eigen wil, karakter en ideeën. Garret, haar Valentijn in spe (hopelijk) en Jonathan die ze overal blijft tegen komen en haar helpt in netelige situaties waarin ze zichzelf brengt.
Het verhaal heeft naast goede dialogen, ruim voldoende leuke, afwisselende en spannende gebeurtenissen die er voor zorgen dat je nieuwsgierig blijft naar hoe het verder gaat. Ik kon het verhaal niet wegleggen en las deze op mijn vrije middag in een ruk uit.
En een grote shout out naar de illustrator van Rozen & azijn. Wat een prachtige omslag. Historisch maar toch modern. Ik was meteen verliefd.
Rozen & azijn is een verrukkelijk valentijnsverhaal in een historische setting in Engeland. Precies waar ik van hou. Vroeger las ik veel historische romans van bijv. Kathleen Woodiwiss. Dit verhaal geeft me meteen herinneringen aan die tijd. Ik hoop dat Linda nog meer van dit soort verhalen gaat schrijven. Het enige nadeel aan dit tussendoortje is dat het naar mijn smaak te kort is. Het had best een complete roman mogen zijn. Grote aanrader voor iedereen die van historische feelgood uit.
1
Reageer op deze recensie