Lezersrecensie
Altijd november
Peter van Rijswijk is niet erg tevreden met zijn voortkabbelende leventje. Een lot dat de Rotterdammer van middelbare leeftijd deelt met zijn schaarse vrienden. Maar zijn stille wanhoop slaat om in paniek en verbittering wanneer zijn geliefde hem verlaat. Voor een Marokkaan. Als Peter de jaren erna zijn leven op de rails probeert te krijgen, begint hij zich steeds meer af te vragen of zijn persoonlijke problemen niet samenhangen met de desintegratie van de maatschappij die hij, een boze, blanke man, meent waar te nemen.
Altijd november is een melancholisch-humoristische roman over onmachtige gevoelens en multiculturele illusies, over particulier ongenoegen en politiek incorrecte onvrede, over een midlifecrisis en de zin van het bestaan.
De cover vind ik persoonlijk heel mooi. Ik moest even in het verhaal komen, maar eenmaal op gang werd het steeds interessanter en werd ik plezierig meegetrokken in het verhaal. Veel wordt op grappige wijze beschreven, soms zelfs wat grof, maar het was leuk om te lezen. Vooral de denkwijze over de maatschappij vond ik geniaal. Deze schrijver durft te schrijven en dat vind ik knap gedaan. Het boekje leest ook als een trein en blijft constant boeiend.
Ellen, de vriendin van Peter verlaat hem voor een Marokkaan. Peter kan dit moeilijk verkroppen en staat dan als een opstandige boze man in de maatschappij. Hij voelt regelmatig de onmacht, de onvrede in de multiculturele samenleving. De bezoeken aan zijn moeder worden met humor beschreven. Net zoals de omgang met vrienden, zijn leerlingen op het college, zijn relaties, maar ook de bezoeken bij zijn broer, waar hij zijn ex nog weleens tegenkomt.
Het boek heeft een verrassend einde om het boek goed mee af te sluiten. Het was een heerlijk vermakelijk boekje om een paar uurtjes van te genieten. Jammer dat het uit is. Ik vind het zeker een aanrader!
Altijd november is een melancholisch-humoristische roman over onmachtige gevoelens en multiculturele illusies, over particulier ongenoegen en politiek incorrecte onvrede, over een midlifecrisis en de zin van het bestaan.
De cover vind ik persoonlijk heel mooi. Ik moest even in het verhaal komen, maar eenmaal op gang werd het steeds interessanter en werd ik plezierig meegetrokken in het verhaal. Veel wordt op grappige wijze beschreven, soms zelfs wat grof, maar het was leuk om te lezen. Vooral de denkwijze over de maatschappij vond ik geniaal. Deze schrijver durft te schrijven en dat vind ik knap gedaan. Het boekje leest ook als een trein en blijft constant boeiend.
Ellen, de vriendin van Peter verlaat hem voor een Marokkaan. Peter kan dit moeilijk verkroppen en staat dan als een opstandige boze man in de maatschappij. Hij voelt regelmatig de onmacht, de onvrede in de multiculturele samenleving. De bezoeken aan zijn moeder worden met humor beschreven. Net zoals de omgang met vrienden, zijn leerlingen op het college, zijn relaties, maar ook de bezoeken bij zijn broer, waar hij zijn ex nog weleens tegenkomt.
Het boek heeft een verrassend einde om het boek goed mee af te sluiten. Het was een heerlijk vermakelijk boekje om een paar uurtjes van te genieten. Jammer dat het uit is. Ik vind het zeker een aanrader!
1
Reageer op deze recensie