De verloren kinderen

De verloren kinderen’ van Diney Costeloe (The Throwaway Children) is het ontroerende en aangrijpende verhaal van kinderen die na de Tweede Wereldoorlog naar Australië werden vervoerd.

Engeland, 1948. Rita en Rosie Stevens zijn pas negen en vijf jaar oud als hun moeder Mavis, een oorlogsweduwe, zwanger raakt van de gewelddadige Jimmy Randall. Hij stelt haar voor de keuze: als zij wil trouwen om hun zoon te erkennen moet ze haar dochters opgeven. Mavis tekent de papieren van het weeshuis waar Jimmy de kinderen naartoe wil sturen zonder te beseffen dat ze daarmee al haar ouderlijke rechten overdraagt. Als het weeshuis een groep kinderen naar Australië stuurt ‘om daar een nieuw leven op te bouwen’, maken Rita en Rosie deel uit van die groep – en er is niets wat Mavis daaraan kan doen…

Dit is het eerste boek dat ik lees van Diney Costeloe. Het verhaal leest heel makkelijk, is niet langdradig en daardoor ben je zo een eind weg. Ik werd meteen het verhaal ingezogen en het liet me niet meer los.

Het is een zeer verdrietig verhaal over de twee meisjes Rita en Rosie die uit huis geplaatst worden, omdat hun brute stiefvader ze niet wil hebben. Sommige gebeurtenissen waren voorspelbaar, maar dat was niet erg. De kinderen maken een heftige periode mee zowel thuis als in het weeshuis. Aangrijpend om te lezen. Het verhaal wordt steeds heftiger en verdrietiger. Ik leefde erg mee met de lieve oma van de meisjes. Hartverscheurend wat ze allemaal te verwerken kreeg en hoe machteloos zij stond. De wanhoop nabij.

Ik heb bij sommige stukken echt even moeten slikken. Een meeslepend verhaal dat je diep raakt en niet gauw loslaat.