Ik zal leven

'Als een spookverschijning, opgedoken uit het donker, stak een magere jongeman zijn hoofd door het autoraampje. Ik zag het mes onmiddellijk. Het was een lang, smal wapen met een puntig toelopend lemmet. Het voelde koud en scherp aan toen hij het tegen mijn hals drukte.

Zo begint Alisons nachtmerrie. Ze wordt door twee mannen verkracht en zo vaak gestoken met een mes dat de artsen later de wonden niet meer kunnen tellen. Haar keel wordt doorgesneden en Alison wordt voor dood achtergelaten op een smerige open plek, kilometers verwijderd van de stad Port Elisabeth in Zuid-Afrika, waar ze woont.
Maar Alison weigert te sterven. Ze wil haar aanvallers niet de voldoening geven haar leven te vernietigen.

'Ik zal leven' is het inspirerende en moedige verhaal van een vrouw die geen slachtoffer wil zijn. Door haar vastberaden dapperheid is zij erin geslaagd haar levensbedreigende lichamelijke en geestelijke trauma te overwinnen en kracht te putten uit haar verschrikkelijke ervaringen.

‘Ik zal leven’ is een waargebeurd verhaal. Alleen het dankwoord al van Alison voorin het boek zorgde ervoor dat je moest slikken. Zoveel liefde erin verwerkt naar haar dierbare en de mensen die haar hebben geholpen. Hier voelde je al, er is veel gebeurt.

De schrijfster Marianne Thamm weet meteen je volle aandacht te krijgen, want het verhaal begint gelijk heftig. Een magere jongeman die uit het niets, in het donker met een mes verschijnt en vervolgens bij Alison in de auto kruipt en haar ontvoerd. De nachtmerrie begint en het voelt meteen eng en spannend. Je wil nu zeker verder lezen in de hoop dat het goed zal aflopen met Alison.

Het verhaal wordt steeds maar heftiger, het is aangrijpend wat er allemaal gebeurt. Je leeft helemaal mee met Alison. Zo nu en dan was het echt slikken. Het is gruwelijk om te lezen wat ze heeft moeten doorstaan, wat haar wordt aangedaan en de strijdt om te overleven. Iets wat in haar situatie haast niet haalbaar is. Hoe sterk kun je als mens zijn? Deze vrouw was sterk en het lukte haar. Wonder boven wonder. Het is haast niet te bevatten.

Het verhaal wordt vanuit verschillende personen verteld en samengebracht tot een verhaal. Zo krijg je een extra goed beeld bij het hele gebeuren. Zoals door haar reddende engel, de dokter, haar moeder en haar vader, haar vriendin en zelfs door een onderzoeksagent. Allen beleven ze deze gebeurtenis op hun eigen manier. Het is diep triest waar ze zich als slachtoffer doorheen moet worstelen, ook na de gebeurtenis is het heftig. Ik vond het een bijzonder en zwaar verhaal. Een verhaal dat tot in je diepste vezel binnendringt en wat je nog dagen lang niet los kan laten. Met uiteindelijk toch een goed en mooi einde.