Loslaten

Nynke Cramer is pas dertig jaar als ze om het leven komt bij een auto-ongeluk en naast haar man Timon ook haar jonge kinderen achterlaat. Haar ouders Corine en Fred springen in waar ze kunnen. Iedereen ervaart dit verlies op zijn eigen manier. Het leven lijkt met Laurien, een voorzichtige, nieuwe liefde, weer inhoud te krijgen en samen met zijn kinderen bouwen ze aan hun toekomst. Maar voor Corine is het onvermijdelijke confrontatie met het verleden. Loslaten was het plan, maar dit lijkt onmogelijk.

Dit is de eerste keer dat ik een boek las van Ria van der Ven-Rijken. De cover vond ik meteen prachtig, mooi van kleur en toepasselijk bij de aansprekende titel. De schrijfster schrijft prettig en vlot waardoor het boek fijn leest.

Het is een heftig verhaal dat zo goed is geschreven dat je er diep in meegesleept wordt. Alle stukjes sluiten goed aan elkaar. Eenmaal aan het lezen kan je het boek haast niet meer wegleggen en het verhaal blijft maar in je gedachten, omdat veel dingen je ontroeren. Het is emotioneel om vanuit ieder persoon zijn verwerking te lezen. Je voelt en leeft helemaal mee. Zowel met het verhaal over Nynke die omkomt bij een auto-ongeluk, als het verhaal van Laurien, die een zusje heeft met een verstandelijke beperking waar de ouders nauwelijks iets van willen weten. Beide verhalen grepen mij aan. Het mooie is dat als Laurien en Timon (de weduwnaar van Nynke) elkaar ontmoeten, deze verhalen samen komen en het steeds mooier wordt. Terwijl het ‘loslaten’ van Nynke voor iedereen anders voelde bracht het verhaal zich toch naar een bijzonder einde.

Ik vond het een prachtig verhaal dat je aan het denken zet en daardoor heb ik genoten. Ik wil zeker nog meer lezen van deze schrijfster.