Bitterzoet

Haïti, eind 18de eeuw. Om aan de explosief groeiende suikerbehoefte van Europa te voldoen, zijn grote delen van dit Caribische eiland ontbost en is de oorspronkelijke Indiaanse bevolking vermoord. Er zijn immense suikerrietplantages aangelegd die onder de vreselijkste omstandigheden bewerkt worden door uit Afrika geïmporteerde slaven. Eén van die Haïtiaanse slaven is Zarité. Zij is geboren uit een Senegalese moeder die zwanger van haar raakte nadat ze tijdens de overtocht van Afrika naar Haïti verkracht is door een bemanningslid van een slavenschip, een lot dat iedere vrouwelijke slaaf ten deel valt. Zarité heeft ‘het geluk’ als meisje van negen in de huishouding van plantagebezitter Toulouse Valmorain terecht te komen, waardoor ze ontsnapt aan het trieste lot van slaaf op de suikerrietvelden. Ze zorgt voor zijn steeds verwarder rakende vrouw en zijn zoontje. Vanaf haar elfde jaar moet ze ook seksueel tot Valmorains’ beschikking staan. De plantageslaven schikken zich niet allemaal even makkelijk in hun vreselijke lot, sommigen ontsnappen en verenigen zich in de bergen, waar ze een opstand beramen. Terwijl in het moederland Frankrijk de revolutie woedt, worden de rijke blanken op Haïti opgeschrikt door een slavenopstand. Zij die weten te ontsnappen aan de wraak van hun slaven, vluchten naar Cuba en Louisiana. Zarité krijgt tijdens de opstand de kans te ontsnappen aan Toulouse Valmorain, maar kiest ervoor bij hem en het dochtertje dat ze met hem heeft, te blijven. Samen ontvluchten ze Haïti en komen uiteindelijk in New Orleans terecht, dat dan nog Frans is. Valmorain begint weer een nieuwe suikerplantage, terwijl Zarité van zichzelf en haar dochter uiteindelijk ‘vrije mulatten’ weet te maken. Alle elementen die zo typisch zijn voor de boeken van Isabel Allende zitten in dit boek: veel historische details, kleurige personages en een meeslepende vertelstijl. ‘Het eiland onder de zee’ is een mooi verhaal, soms vreselijk bitter, soms zoet. Maar Isabel Allende’s zoet is zoet van het beste soort!