Duistere sfeer, mysterie en geestverschijningen

Naast het schrijven van gedichten en romans, doceert Laura Kasischke 'Creative Writing' aan de universiteit van Michigan. Ze is dus een ingewijde wat betreft de mores van het leven op een campus met al z’'n sociale dwang, geheime inwijdingsrituelen en jongeren met een hang naar het bovennatuurlijke. Ook Kasischke’s eigen familiegeschiedenis is doordrenkt van paranormale ervaringen. Het wekt dan ook geen verwondering dat in de meeste van haar boeken bovennatuurlijke elementen aan bod komen. Het ontwaken vormt hierop geen uitzondering.

Craig Clements-Rabbitt is een verwende, cynische student aan het prestigieuze instituut Godwin Honors Hall. Hij deelt een kamer met de serieuze, hardwerkende Perry Edwards. Hun verschil in aard en levenshouding leidt al vrij snel tot spanningen tussen hen, en die nemen nog verder toe als Craig smoorverliefd wordt op de mooie, intelligente Nicole Werner, die in hetzelfde provinciestadje opgegroeid is als Perry. Nicole is lid van Omega Theta Tau, een dispuut dat hoge eisen stelt aan haar leden. Dit legt een zware druk op de ontluikende relatie tussen haar en Craig. Op een voorjaarsnacht in maart krijgen Nicole en Craig een auto-ongeluk. De oorzaak en omstandigheden van dit ongeluk waarbij Nicole overlijdt, blijven onduidelijk. Craig wordt verteerd door wroeging en verdriet en omdat haar dispuutgenoten hem de schuld geven van Nicoles overlijden, raakt hij steeds meer in een sociaal isolement. In deze gemoedstoestand is het niet verwonderlijk dat hij Nicole soms meent te zien. Craig blijkt echter niet de enige te zijn aan wie zij verschijnt...

In Het ontwaken hangt een subtiele duistere sfeer. Kasischke schuwt mysterie en geestverschijningen niet. Tegelijk neemt ze duidelijk afstand van het bovennatuurlijke met het krachtige, gelaagde personage van professor Mira Polson. Zij is een cultureel antropoloog die het populaire college ‘De dood, het sterven en de ondoden’ doceert. Een belangrijk deel van het verhaal wordt vanuit haar perspectief verteld. Ook de andere hoofdpersonen zijn trouwens stuk voor stuk interessant en genuanceerd.

Het ontwaken is geen doorsnee thriller; het tempo ligt laag, er is weinig actie en evenmin is er sprake van een spectaculair einde. Kasischke laat welbewust en heel subtiel een aantal verhaallijntjes onafgewerkt. En zo sluit de ontknoping prima aan bij de licht mysterieuze sfeer die zo kenmerkend is voor het boek.

Al met al laat Het ontwaken zich het best omschrijven als een ‘literaire thriller’, die ruimschoots vier sterren waard is.