Goed boek, maar chemie ontbreekt

Als Renee Ballard tijdens haar nachtdienst aan een verslag werkt op het bureau, wordt ze gestoord door een oude man die in dossierkasten aan het rommelen is: Harry Bosch. Haar nieuwsgierigheid krijgt de bovenhand en Renee komt erachter dat Harry zich bezighoudt met de moord op de destijds vijftienjarige Daisy Clayton. Hij is erop gebrand de moord op te lossen, een belofte nakomen die hij gemaakt heeft aan Daisy’s moeder, Elizabeth.
Renee besluit Harry te helpen en samen proberen ze erachter te komen wat er met Daisy is gebeurd en alsnog haar moordenaar op te kunnen pakken.

[‘Het is een beetje raar,’ zei Ballard. ‘Het is prettig om met hem samen te werken en er zijn vast dingen die ik van hem kan leren. En toch denk ik dat ik hem niet kan vertrouwen. Ik heb het gevoel dat hij me niet alles vertelt wat hij weet.’

Renee twijfelt in het begin of ze zich wel met Harry zal in laten. Hoewel ze er zelf ook niet vies van is om haar gevoel te volgen en daarbij wat regels hier en daar aan haar laars te lappen, is Harry daar net even iets extremer in en Renee is niet bereid om haar carriere in gevaar te brengen. Toch wint haar woede om wat Daisy Clayton is overkomen en haar gevoel voor rechtvaardigheid het van haar twijfels en duikt ze samen met Harry het verleden in.

[Was hij net zo schuldig als de naamloze moordenaar? Bosch wist dat die vraag nog heel lang aan hem zou blijven knagen.]

In In de stilte van de nacht volgen we niet alleen Renee Ballard en Harry Bosch terwijl ze samen aan de zaak rondom Daisy Clayton werken maar Connelly neemt de lezer ook mee tijdens Ballards en Bosch’ reguliere werkzaamheden door om de paar hoofdstukken van perspectief te wisselen. Renee krijgt tijdens haar nachtdiensten behoorlijk wat zaken op haar bord en we volgen haar tijdens de diverse meldingen die ze al dan niet tot een goed einde weet te brengen of overdraagt aan haar collega’s die overdag het stokje van haar overnemen.
Ook Harry heeft meer te doen dan alleen de zoektocht naar Daisy’s moordenaar. Hij is bezig met een cold case maar dat gaat mis met grote gevolgen voor Harry.

Harry Bosch en Renee Ballard zijn twee sterke personages. Harry is een oude rot in het vak en Renee is aanzienlijk jonger en mist de hoeveelheid ervaring die Harry heeft, maar zij lijken veel op elkaar en doen niet voor elkaar onder qua gedrevenheid en rechtvaardigheidsgevoel.
Michael Connelly schrijft vlot en to the point, geen ellenlange beschrijvingen die de vaart uit een verhaal kunnen halen. Wat jammer is, is dat de secundaire verhaallijnen de boventoon voeren, waardoor de zaak Daisy Clayton naar de achtergrond verdwijnt. De uiteindelijke ontknoping is dan wel ineens heel toevallig.

Hoewel In de stilte van de nacht goed geschreven is en lekker leest, mis ik chemie tussen de hoofdpersonen. Gezien de karakters van Bosch en Ballard zou het tussen hen flink kunnen knallen, maar dat miste ik in dit verhaal. De peper ontbreekt, zal ik maar zeggen. Wellicht gebeurt dat in het volgende boek, want de samenwerking is onderling dusdanig goed bevallen dat ze die gaan voortzetten. Daar ben ik dan wel weer nieuwsgierig naar.

3 sterren voor In de stilte van de nacht.