Fijn begin van een nieuwe serie

Met haar opgeschoren zwarte haar, piercings en tatoeages is Cassie Raven een opvallende verschijning. Ze heeft ook een niet-alledaagse baan: ze is namelijk obductie-assistente. Zij assisteert de patholoog bij obducties, een baan die Cassie op het lijf geschreven is. Met veel respect zorgt zij voor de doden die op haar snijtafel terechtkomen….en luistert naar hun laatste woorden. Cassie’s leven is niet bepaald makkelijk geweest. Haar ouders zijn overleden, ze woonde op straat, in kraakpanden en gebruikte drugs totdat ze mevrouw Edwards tegenkwam. Mevrouw Edwards keek verder dan die opvallende buitenkant, zag iets in Cassie en geloofde in haar. Cassie is haar altijd dankbaar geweest voor alles wat zij voor haar gedaan heeft en de schok is dan ook groot als mevrouw Edwards op Cassie’s snijtafel belandt. Een noodlottig ongeluk in haar eigen huis, maar Cassie gelooft daar niet in en rust niet tot ze weet wat er precies met mevrouw Edwards is gebeurd.

Op het moment dat er een lijk verdwijnt uit het mortuarium, komt brigadier Phyllida Flyte in beeld. Zij is exact het tegenovergestelde van Cassie. Zakelijk, afstandelijk en emotieloos, maar een ding hebben zij gemeen: ze willen beiden dat de waarheid boven tafel komt.

[Maar zij wisten niet wat Cassie diep vanbinnen wist: dat de doden konden praten…als je maar luisterde.]

Zowel Cassie als Flyte blijken veel meer te zijn dan die op het eerste oog stereotiepe buitenkant en dat maakt het verhaal interessant. De plot zelf is niet heel ingewikkeld en vergt geen enorme inspanning van de lezer; de focus ligt echt op de personages en hun ontwikkelingen en daarmee heeft Turner mij zeker mee weten te boeien. Het is duidelijk dat dit nog maar het begin is. A.K. Turner heeft een prettige schrijfstijl; je proeft de sfeer van een regenachtig Londen en het kille mortuarium. De hoofdstukken zijn kort en de afwisseling tussen Cassie en Flyte zorgt ervoor dat je lekker doorleest. Lichaamstaal is een meer dan prima begin van een hopelijk fijne serie!