Drie dames en Dolf, een prachtig kwartet

Niet alleen door tijdgebrek heb ik het boek Dames op de Herengracht van Margareth Hillebrandt, nadat ik het had aangeschaft op haar zo prachtige boekpresentatie aan de Herengracht, een poosje laten liggen voor ik het ging lezen. Ik had namelijk al veel van het eerste deel, dat geschreven is vanuit Dorine, mogen mee proeven, omdat wij samen in De Voorschotense Schrijverskring (VSK) zitten. Ik was bang dat ik er nog te veel van wist. Net zoiets als dat wanneer je eerst een film kijkt en dan pas het boek leest, dat werkt bij mij niet zo. Daar moet heel veel tijd tussen zitten. Maar het boek met die prachtige cover lonkte steeds naar mij. Ik wilde weten hoe het met de dames verder was gegaan. Dus ben ik er laatst dan toch in begonnen. Natuurlijk herkende ik veel in deel 1, maar het was toch als nieuw. Ik kon merken hoeveel liefde en tijd erin zit om het zo goed en mooi mogelijk te maken, zonder dat het gekunsteld is. Het leest heerlijk weg, en het taalgebruik past precies bij de personages. Van de 70-plussers tot aan de studenten.
Het tweede deel dat vanuit Dolf geschreven is, was compleet nieuw voor mij. Heel verrassend, en leuk om het verhaal vanuit een ander perspectief te lezen. Het verhaal van Dolf past er goed bij en maakt het heel compleet. Drie dames en Dolf, een prachtig kwartet.
Wat een geweldige roman is het geworden. Leuke details als je Leiden een beetje kent, maar dat hoeft niet per se. Met respect voor de ziekte dementie, humorvol beschreven, hoewel ik menig keer toch ook een traantje heb moeten wegpinken. De personages zijn zo goed neergezet dat je niet anders kunt dan met ze meeleven, ook al hebben ze zo hun nukken, die ontstaan zijn door de geheimen en schuldgevoelens die ze met zich meedragen.
Margareth weet dat ik echt streng kan zijn in mijn beoordelingen vanuit de VSK, maar ik kan niet anders dan haar boek 5 welverdiende sterren geven. Ik heb ervan genoten.