Familiegeschiedenis in een ruig IJsland

Jón Kalman Stefánsson is heel sterk in het beschrijven van eenzaam, ruig IJsland. Ik las van hem als eerste 'Zomerlicht, en dan komt de nacht', een verhaal over hoe de komst van een restaurant in een dorp de levens van enkele dorpelingen compleet op hun kop zet. Stefánsson schakelde daar al vaak over tussen zwaarmoedigheid, humor, lichtvoetigheid. Hij heeft een poëtische maar soms ook zeer beeldende manier van schrijven. Dit komt ook allemaal terug in 'Het geknetter tussen de sterren' dat enkele generaties familiegeschiedenis vertelt. Hoewel ik het in de zomer las, is het ook een echte aanrader voor de herfst en winter, want je hoort de wind bijna om het huis gieren als je leest over de afgelegen plekken op het IJslandse platteland. Het beste is Stéfansson echter in het maken van intrigerende personages, die je meesleuren in hun beslommeringen. Het mooie, maar misschien ook het gekmakende is dat je alleen over de jonge hoofdpersoon heel weinig te weten komt, dit verhaal staat daarom mijns inziens wat zwakker tegenover dat van zijn grootouders en overgrootouders, die weer heel verhalend worden neergezet.