Armada: een wereld waarin je wil blijven hangen

Armada is de langverwachte opvolger van Ritmes rond Wolvenbot, Baaks debuut dat vanuit maar liefst acht perspectieven in bijna vierhonderd pagina's een cold case behandelde over internaatkinderen die meer dan een halve eeuw geleden op mysterieuze wijze stierven. Het was een meeslepende en bovenal ontroerende eerste roman.

Armada is een stuk compacter, kent vijf perspectieven en behandelt een twee jaar oude vermissingszaak waarbij de klokt tikt. De vermoedelijke daders zijn namelijk bij iedereen bekend, maar politie en justitie moeten voortmaken willen ze hun recht op vervolging niet verspelen.

Net als in Ritmes rond Wolvenbot speelt Baak knap met de verwachtingen van de lezer. Ook mij als ervaren liefhebber van het spannende boek weet hij te verrassen. Zijn personages zijn nagenoeg zonder uitzondering sympathieke types, maar je eraan hechten is om meerdere redenen geen goed idee (zonder iets te willen spoilen).

Armada behoort tot mijn favorieten omdat Baak iets doet waar maar weinig schrijvers bij mij in slagen. Toen ik het boek uit had, wilde ik daags erna toch nog even terugkeren in die wereld. Met de opgedane kennis van de eerste lezing leverde dat een nog mooier verhaal op, met diverse kleine hints die ik de eerste keer zeker niet allemaal had meegekregen.

Achterin het boek worden overigens nog twee romans aangekondigd. Laat maar komen, zeg ik enthousiast.