Het belang van moed

Dit boek van Rowena Verstraeten is een must-read voor iedereen die met kinderen werkt. Of eigenlijk voor iedereen die met kinderen te maken heeft. Voor iedereen dus. Het leert je hoe belangrijk het is om te luisteren, in eerste instantie naar je onderbuikgevoel en vervolgens naar het kind. Oók als het kind niet wil praten, (nog) niet kan vertellen of de drempel nog te hoog is. Dat mag geen reden zijn om dan maar de gemakkelijkere weg van vermijding te kiezen.
"Ik wist het niet, anders had ik wel..." is een zinnetje dat we eigenlijk nooit meer moeten hoeven zeggen. Of je nou betrokken bent als jeugdzorgmedewerker, leerkracht, de andere ouder, familie, buur of ouder van een vriend(innet)je.
Maar daarvoor is moed nodig, het is namelijk moeilijk om kindermishandeling /-misbruik aan de kaak te stellen en je niet met een kluitje het riet in te laten sturen. Er zijn altijd vele mogelijkheden om te vermijden en de andere kant op te kijken. Rowena laat goed zien hoe een deel van traumatisering voortkomt uit het in de steek gelaten worden door mensen die zouden moeten helpen. Ze wisten het toch, ze zouden het kunnen of moeten weten, waarom doet niemand dan iets?
De dagboekvorm van dit boek is een gouden greep, hierdoor leeft het verhaal en komt het binnen. Net als Ruby uit het boek kon ik niet stoppen met lezen. Alle emoties die je ervaart tijdens het lezen krijgen vorm door de persoon van Ruby, die exact hetzelfde ervaart wanneer ze de dagboeken leest. Het boek leest door hoe het is opgebouwd en geschreven ook gewoon als een hele goede roman. En dit is Jacodine weer op haar best!
Alle lof voor dit belangrijke boek. Lees!