Moeizame start

Dit (bibliotheek)boek heeft heel lang bij mij thuis gelegen. Eerst afgelopen voorjaar vaak verlengd, af en toe veel te laat ingeleverd, opnieuw geleend, verlengd om hem vervolgens toch maar na 110 pagina’s definitief te retourneren naar de bieb. Tot ik afgelopen najaar weer een aantal boeken had uitgelezen en ik toch weer nieuwsgierig was hoe dit boek nu zou aflopen. Dus opnieuw geleend, opnieuw verlengd en uiteindelijk heb ik hem uitgelezen.

Zoals je aan mijn uitgebreide inleiding kunt zien vergt dit boek wat doorzettingsvermogen, het verhaal komt heel langzaam op gang, weet niet vanaf bladzijde 1 te boeien. Af en toe zijn er wat grappige momenten, maar het geheel is simpelweg traag. En soms ook wel ongeloofwaardig, met name de naïviteit van sommige personages ging me op een gegeven moment irriteren.

Maar wat wist me dan wel te boeien? Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Het verhaal volgt Sacha, die worstelt met een burn-out en afreist naar de badplaats waar zij als kind al surfend hele fijne zomers beleefde. Hoewel het laagseizoen is, blijkt zij niet de enige die de stilte en rust goed kan gebruiken. De bijzondere band die zich ontwikkelt tussen de twee hoofdpersonages vond ik interessant en maakte dat ik dit boek uiteindelijk toch uit wilde lezen. Kinsella snijdt een actueel en relevant onderwerp aan. Hoewel we het allemaal onbewust weten, laat het zien hoe belangrijk het is om bij jezelf te blijven en om af en toe een pas op de plaats te nemen. En door dit boek kreeg ik ineens zin in mijn eigen uitwaaien-aan-het-strand-avontuur (maar dan zonder boerenkoolsmoothies en yoga), dus het was ook de aanleiding om aankomende week een midweekje naar Zeeland af te reizen ;-)