Jeugdsentiment, maar te veel problemen en stereotyperingen voor 1 boek

Als kind heb ik alle boeken van de Hoe overleef ik-serie verslonden en ik was erg benieuwd naar dit boek en had hoge verwachtingen. Ik kwam lastig in het verhaal, moest af en toe diep graven hoe iets ookalweer precies zat en had misschien beter eerst de kinderserie van zolder kunnen halen om hem te herlezen. De schrijfstijl is nog steeds prettig en eenmaal in het verhaal leest het wel gemakkelijk weg. Wel knaagde er bijna continu iets in mij. De personages hebben namelijk zoveel meegemaakt, dat bijna elk probleem (of stereotypering) wat zich in onze generatie voor kan doen wel door één van de personages kan worden afgevinkt. Dat vond ik jammer, voor mijn gevoel teveel drama in 1 boek. Waren het mijn (te) hoge verwachtingen die tegenvielen? Voor mij is het een boek dat leuk is om een keer te lezen vanwege het jeugdsentiment, maar daar blijft het bij.