Heerlijke zomerse romance, maar de (mentale) struggels worden iets te gemakkelijk overwonnen

Laatbloeier vertelt het verhaal van de goedgelovige kunstenares Opal, die na het winnen van de loterij haar leven over een andere boeg gooit en een bloemenkwekerij koopt. Daar staat ze voor een onaangename verrassing, als er nog iemand blijkt te wonen, de bozige Pepper. De één laat zich snel door anderen voor het karretje spannen, is hyperactief en chaotisch, de ander introvert, heeft autisme, is te vaak op haar ziel getrapt en heeft daardoor moeite op anderen te vertrouwen. Het is duidelijk dat Eddings een diepere laag in het verhaal heeft willen aanbrengen, beiden hebben een rugzak uit het verleden te dragen. Maar toch vind ik deze diepere laag niet helemaal goed uit de verf komen. Het verloopt voor mij allemaal te soepel, voor mij had er iets meer tegenslag op hun pad mogen komen. Niet per se vanuit de buitenwereld, maar ik vind dat hun eigen (mentale) struggles te gemakkelijk overwonnen worden.
Desondanks is het een zomerse romance die lekker wegleest. Voor mij was het vooral vernieuwend omdat het om een queer romance gaat en neurodiversiteit een rol speelt, maar ik kan me voorstellen dat het plot wat saai wordt als je bekend bent binnen dit genre.