Een levensecht boek, met verdriet, liefde en humor!

Als de ouders van Marlou onverwacht overlijden, blijkt bij het voorlezen van het testament dat ze het Bosrestaurant Oranjebloesem heeft geërfd. Marlou zit daar niet op te wachten en bovendien mag ze het pas verkopen als ze het drie maanden heeft gerund. Dat terwijl het restaurant er niet goed voorstaat en keihard op een faillissement afstevent.

Het personeel is blij met Marlou, alleen chef-kok Donovan niet. Hij had liever zelf het restaurant overgenomen en laat dat dan ook goed merken. Zal Marlou zich staande houden in deze chaos?

Ik had nog nooit iets van Marieke gelezen, maar ik had wel al hoge verwachtingen. Gezien de vele positieve geluiden. En ik kan je verklappen dat die verwachtingen meer dan waargemaakt. Marieke laat zien dat verdriet en liefde heel dichtbij elkaar liggen, net zoals in het echte leven. Het begint met een beladen proloog, waarbij je heel goed het verdriet en de machteloosheid voelt. Dan begint de periode van rouw en het besef van verlies, maar waar ook het besef komt dat het leven weer verdergaat. Een mooie quote: “Dus we koesteren wat we hadden in plaats van te rouwen om wat we kwijt zijn”. Er wordt gerouwd in het boek, maar het is er ook eentje om te koesteren. In de periode die volgt voel je, tussen de verdrietige en donkere periode, ook licht en liefde. Marieke laat daarmee mooi zien hoe belangrijk de mensen om ons heen zijn.

De hoofdpersonen Marlou en Donovan leer je goed kennen door het ik-perspectief. Je krijgt daarmee zicht in hun gedachten en gevoelens. Daarbij zorgen de twee ook voor hilarische momenten die er ook voor zorgen dat je wilt blijven lezen. Marieke heeft een fijne en beeldende schrijfstijl; je kunt je bosrestaurant Oranjebloesem zo voor kunt stellen. Ik zou er graag een keer op bezoek gaan, ik kijk uit naar deel 2 en 3!

Een levensecht boek, met verdriet, liefde en humor!