Een echt (melk)juweeltje!

Paddenstoelenman Gérard Rapaille doet een schokkende ontdekking bij het bedrijf waar hij werkt. Hij vraagt hulp aan Rik Wolters en Sandra Molenaars, bekend van de documentaire over het schilderij van Vermeer. Rik en Sandra gaan op onderzoek uit, ze onderzoeken niet alleen de zaak van Rapaille maar ook hun persoonlijke relatie. Ondertussen doet Rik nog een ultieme poging om erachter te komen wat er met zijn broer is gebeurd. Gaat het ze lukken om de waarheid boven tafel te krijgen?

Eindelijk was daar dan het tweede deel van de Molenaars-Wolters serie. In het eerste deel liet Frank nog losse eindjes bungelen, die hij in Drenkman weer netjes oppakte. Wat mij wederom opvalt is de liefde en passie, Frank heeft er zoveel aandacht aan besteed, de illustraties, de tekeningen en de research. Dit geeft het verhaal voor mij veel extra’s, vooral de verdieping door de research vind ik heel waardevol.

Er zijn verschillende verhaallijnen, soms in het verleden of een verhaal over een ander personage. Echter wordt het grootste deel door Rik verteld in de ik-vorm. Hoewel je misschien niet meteen begrijpt hoe de lijnen allemaal met elkaar te maken hebben, word je dat geleidelijk aan steeds duidelijker. Ik vind het heel bijzonder hoe Frank deze opbouw heeft bedacht en uitgevoerd en alles perfect heeft weten te verbinden.

De personages Sandra en Rik worden in dit deel verder verdiept en vormen een heerlijk duo. Rik nog steeds even nukkig en Sandra haar charmante zelf. De gebeurtenissen zijn heel gedetailleerd en beeldend beschreven. Het bevat verschillende soorten spanning en soms een vleugje horror. Wat dan weer wordt afgewisseld met wat luchtige scènes.

Ik heb weer erg genoten van dit deel, en ben dan ook heel benieuwd waar Frank ons naartoe neemt in deel 3.

Spannend, interessant, gedetailleerd en mysterieus – een echt (melk)juweeltje!
4,5 ster