Wat een geweldig boek!

Anya Niewierra heeft onlangs de NS publieksprijs gewonnen voor haar boek De Camino. Wat in mijn ogen een belangrijke en mooie prijs is, want het publiek heeft gekozen. Maar toch had ik nog nooit een boek van Anya gelezen. Het dossier werd mijn eerste kennismaking, en wat voor een. En dan ook nog de prachtige uitvoering met een bedrukt boekblok van de Branderburger Tor, welke mooi past bij het verhaal

"Mijn ademhaling versnelt. Dit kan niet. Er is iets mis met mijn geheugen. Beginnende Alzheimer? Maar dan stoppen ze me in een gesticht. Weer in een cel. Nee. Nee. Dat nooit meer. Weg. Weg. Weg. Ik moet weg. Frisse lucht! Hijgend strompel ik naar de tuindeur, open hem en waggel de zon in. Na een paar passen val ik tegen mijn terrastafel. Kermend staar ik over mijn heuvels. Ja. Ik weet nu wat er mis is buiten. Het is lente geworden."

Josta Bresse wordt op een dag wakker, helemaal beroerd. Zwetend, duizelig, totaal verward. Ze weet niet wat haar is overkomen. Het blijkt dat ze 10 dagen kwijt is geraakt. Josta gaat op onderzoek uit en probeert er achter te komen wat er is gebeurd.

Anya vertelt het verhaal van Josta door haar ogen, zo wordt het leven van Josta nu verteld en krijg je ook inzichten in de gebeurtenissen van het verleden. En dan zijn er ook nog hoofdstukken in het cursief gedrukt die een verhaal vertellen aan Emma. Lang blijft onduidelijk wie Emma en de verteller is. Ik vond dat aan het begon best verwarrend, omdat je als lezer als snel gaat nadenken over wie dit is. Maar aan het einde wordt alles duidelijk, en hoewel ik het wat verwarrend vond, heeft Anya dit op een prachtige manier gebruikt om aan het einde van het boek alle verhaallijnen samen te laten komen. Zonder te veel en te snel het plot te verklappen.

Ook de beschrijvingen van de DDR-tijd, de trieste en beangstigende situaties die Josta heeft beleefd in vroegere tijd, laat voor mij een heel nieuw deel zien van de geschiedenis. Maar daarnaast heeft Anya de situaties prachtig gedetailleerd beschreven, waardoor ik mij een goede voorstelling kon maken van de omgeving.

De spanning van het boek lag vooral in de strijd die Josta moet voeren, je hoopt als lezer dat Josta het zal overleven. En dat ze dan eindelijk haar leven weer kan leven. Anya geeft het boek een voor mij onverwacht einde, maar ik vond het wel een mooie afloop. Kortom een prachtig boek, deels fictie deels non-fictie, met een goede dosis spanning en liefde.