Bijzonder boek vol leven, compleet met liefde en verdriet.

Lila heeft een mooi en perfect leven; een leuke man, twee prachtige kinderen, een hond, een fantastisch huis en is een succesvolle auteur. Maar dan brokkelt haar hele bestaan af. Haar man gaat bij haar weg, en krijgt een kind met zijn nieuwe vriendin. En dat terwijl haar puberdochter haar negeert en lijkt haar stiefvader Bill permanent te zijn ingetrokken bij Lila. Dan staat ook haar biologische vader Gene op de stoep, die de chaos compleet maakt.

Hoewel Jojo Moyes een bekende auteur is, had ik nog niks van haar gelezen. Gezien haar populariteit had ik wel hoge verwachtingen. In het begin had ik moeite om in het verhaal te komen, ik vond het wat saai en het had mijn aandacht niet zo. Maar op een bepaald moment veranderde dat en kon ik niet meer stoppen.

Een deel van het verhaal volgt Lila, die opeens de aarde onder haar voeten voelde verdwijnen. Ik had met haar te doen, er waren zoveel zaken die ze allemaal alleen moest doen terwijl er niet echt iemand was die haar hielp. De puberdochter Celie laat ook een stuk van haar leven zien, hoe ze worstelt met haar identiteit en haar plek in het leven. Door deze wisselende perspectieven krijg je een goed beeld van het leven wat ze hebben.

Het laat een echt leven zien, er is verdriet, liefde, humor, boosheid en ruimte voor vergeving. Het voelt echt, het zou zomaar je buren kunnen zijn. Dat vind ik heel knap gedaan, met daarbij een mooi einde die je iedereen gunt.

Bijzonder boek vol leven, compleet met liefde en verdriet.